Maandag 14 juli, door de Moravische karst en grotten
De dag begint vandaag zonnig en warm na een hele koude nacht, maar zelf voelen we ons een beetje... gedesorienteerd, zullen we maar zeggen.Het begint al wanneer we Wenen uitrijden langs de noordkant. Na prachtige weggetjes en een mooi uitzicht over de stad hebben we op een bepaald moment bijna 100 kilometer gereden wanneer we een bordje tegenkomen: Wenen 39 km.
Bij de grens met Tsjechië staat een sprookjeswereld opgebouwd, met een middeleeuws kasteel, ridders en draken. Wij willen nu eerst alleen maar Oostenrijk uit en rijden richting Brno. Tot Lies' haar spijt krijgt zij geen stempel in haar paspoort, Teije wel.
In Brno, na Praag de grootste stad van Tsjechië, pauzeren we even. De kathedraal van Petrus en Paulus dateert waarschijnlijk uit de 11e eeuw, maar de torens zijn in de 19e en 20e eeuw gebouwd.
De meeste tijd wilden we vandaag besteden aan de Moravische Karst, een heuvelachtige en beboste streek ten noordoosten van Brno waar in de kalkstenen heuvels veel grotten te vinden zijn. Of het nu aan onze gebrekkige kaart, de gebrekkige Tsjechische bewegwijzering of onze desoriëntatie ligt, weten we niet, maar we verdwalen steeds maar weer. Het gebied is prachtig om door te rijden en een echt wandel- en fietsgebied. Maar voor de grotten komen we steeds net een tijdje te laat. De laatste rondleidingen zijn om 3 uur of half 4. Bij de mooiste, Punkevni, zijn we zelfs maar 3 minuten te laat. Op de een of andere manier lukt het allemaal niet, vandaag.
We vinden het nog te vroeg om te stoppen en besluiten hier morgen of overmorgen (op tijd) terug te komen. Ondertussen rijden we door naar het oosten. Dit burchtje komen we tegen bij Dub nad Moravou.
We blijven maar een beetje omrijden, vooral ook omdat we nog geen duidelijk doel hadden. Misschien is het de vakantiemoeheid. We hebben al zoveel gezien en nu willen we nog 'even' een weekje Tsjechië doen. Misschien net iets teveel van het goede. Eigenlijk willen we alles wel zien, maar dat lukt nooit in een week. Dus we zullen ons vanavond maar een paar doelen gaan stellen en daar zullen we het dan mee moeten doen...Ondertussen zijn we toch maar weer een grens gepasseerd en zitten nu in Puchow in Slowakije. We hebben nog veel Slowaaks geld, dus dat maken we nu even op. Morgen weer terug naar Tsjechië.
Dinsdag 15 juli 2003, weer door de Moravische karst en een grotbezoek
Al ons Slowaaks geld is nu op; het hotel was toch wat duurder dan we dachten. De benzine is ook bijna op, maar we redden het nog net tot in Tsjechië. We voelen ons weer een stuk beter dan gisteren, ook door de goede nachtrust. Vandaag hebben we een vaag omlijnd plan voor ogen: een paar dingen te bezichtigen en dan zoveel mogelijk richting Praag waar we een tijdje willen rondhangen.
Het eerste deel van de trip voert ons weer door Oost-Moravië, een bosrijk en bergachtig gebied. Om de paar kilometer is wel weer een nieuw dorpje dat prachtig verscholen ligt in de natuur. Onze eerste stop is in Stramberk, een dorpje waar een heuveltop met daarop een toren domineert.
Stramberk is een speciaal dorp door de architectuur: huizen gebouwd van onbewerkte boomstammen en planken op een gemetselde fundering. De meeste stammen zijn wel geteerd zodat ze niet gaan rotten.
Tussen de middag pauzeren we in Olomouc, een stad vol kerken en andere monumenten. Wanneer we er door rijden lijkt het allemaal erg industrieel en modern, maar het oude centrum is prachtig. Het centrum is vol grote pleinen die omzoomd zijn met barokke gebouwen en vaak zijn er meerdere fonteinen per plein. Hiernaast de gigantisch grote pestzuil op het raadhuisplein.
Tussen de middag pauzeren we in Olomouc, een stad vol kerken en andere monumenten. Wanneer we er door rijden lijkt het allemaal erg industrieel en modern, maar het oude centrum is prachtig. Het centrum is vol grote pleinen die omzoomd zijn met barokke gebouwen en vaak zijn er meerdere fonteinen per plein. Hiernaast de gigantisch grote pestzuil op het raadhuisplein.
Het astronomisch uurwerk op het raadhuis uit de 15e eeuw is in de Sovjettijd gerestaureerd en met sociaal-realistische motieven versierd. Op huizen en bijvoorbeeld op rioolputten zijn nog steeds symbolen terug te vinden uit het oostblok-tijdperk.
Wat ons in Tsjechië ook steeds opvalt, en dan vooral in de wat grotere dorpen en stadjes, is de hoeveelheid reclame. Het lijkt wel alsof ze met al die schreeuwerige kleuren en grote letters de grauwheid van het verleden willen verjagen. Wij vinden het wat overdreven...
Vanuit de verte hadden we al gezien dat er ook een grote kathedraal was, maar wanneer we erheen lopen blijkt het wel heel erg ver te zijn en we nemen genoegen met een foto van veraf.
In een supermarkt kopen we een tray biertjes (24 stuks) voor de komende dagen en wanneer de kassajuf 54 biertjes aanslaat protesteren we heftig. Ze kent geen Engels, Duits of Frans en ze wijst alleen maar op het bedrag: zoveel betalen. En wij: nee, nee, nee. Uiteindelijk worden er allerlei andere personeelsleden bij geroepen en wordt de bon gecancelled. In plaats van 1x 24 biertjes aan te slaan gaat ze nu ieder blikje afzonderlijk scannen. Wij staan er glimlachend bij en halen onze schouders op naar de mensen achter ons: sorrie mensen, wij kunnen we ook niets aan doen dat deze juf niet kan tellen. De kassajuf kan het niet echt waarderen, maar dan moet ze ons ook maar niet proberen af te zetten.Vanuit de verte hadden we al gezien dat er ook een grote kathedraal was, maar wanneer we erheen lopen blijkt het wel heel erg ver te zijn en we nemen genoegen met een foto van veraf.
Vandaag doen we opnieuw een poging om een grot te bezichtigen in het Moravische Karstgebied en het lukt ons net: om 5 voor 3 zijn we bij de Balcarkagrot (die om 3 uur de laatste rondleiding heeft). Het is niet de mooiste grot in het gebied maar wel de enige waarvoor we nog op tijd zijn.
De grot heeft 3 lagen en we lopen heel wat trappen op en neer.
De grot heeft 3 lagen en we lopen heel wat trappen op en neer.
We hebben een wat lacherige groep en een gids die alleen Tsjechisch spreekt dus we lopen wat achteraan en bekijken alles op ons eigen gemak.
De grot schijnt bekend te staan om z'n kleurschakeringen maar veel zien we daar niet van. Maar zoals de meeste grotten zijn er veel mooie plekken en bijzondere zalen met vormen in de rotsen waar je hele sprookjes bij kunt verzinnen. Een fooi voor de onverstaanbare gids zit er echter niet in.
Het is 4 uur wanneer we wegrijden bij de grot en we besluiten ineens door te rijden naar Praag. Het is nog bijna 200 kilometer, maar een groot deel ervan is snelweg. Tegen half 7 zijn we bij een camping ten oosten van Praag en er staat een bordje: full, occupied, besetzt. Toch maar even vragen. Ruimte voor een tent is er niet meer, maar er is nog wel een bungalow (oftewel een rechthoekig hutje) vrij. Een tent neerzetten kost € 21 per nacht, een 'bungalow' € 29 en dan heb je stroom op de kamer en een wasbak met stromend water. Wij nemen de hut en we denken dat we de komende dagen geen tent meer gaan opzetten. Ook hebben we bedacht dat we hier lekker tot zondag blijven. Wanneer we naast Praag nog meer willen zien, kunnen we van hieruit altijd een dagje gaan rijden. Even weer een rustpunt in onze vakantie!
De grot schijnt bekend te staan om z'n kleurschakeringen maar veel zien we daar niet van. Maar zoals de meeste grotten zijn er veel mooie plekken en bijzondere zalen met vormen in de rotsen waar je hele sprookjes bij kunt verzinnen. Een fooi voor de onverstaanbare gids zit er echter niet in.