Lies & Teije's reis website
La Merce, reuzenparade, casa Mila en vuurwerk
-
- Albanië
- Andorra
- België
- Bosnië-Herzegovina
- Bulgarije
- Cyprus
- Denemarken
- Duitsland
- Finland
- Frankrijk
- Gibraltar
- Griekenland
- Groot Britannië
- Hongarije
- Ierland
- Italië
- Kroatië
- Liechtenstein
- Luxemburg
- Monaco
- Montenegro
- Nederland
- Noord Macedonië
- Noorwegen
- Oostenrijk
- Polen
- Portugal
- San Marino
- Schotland
- Servië
- Slovenië
- Slowakije
- Spanje
- Tsjechië
- Vaticaanstad
- Zweden
- Zwitserland
- --------------------
-
- Alle puzzels
- --------------------
- Albanië
- België
- Bosnië-Herzegovina
- Cyprus
- Denemarken
- Duitsland
- Egypte
- Finland
- Frankrijk
- Gambia
- Griekenland 2014
- Groot Britannië
- Hongarije
- Ierland
- Italië
- Kroatië 2003
- Luxemburg
- Marokko
- Montenegro
- Noorwegen
- Oostenrijk
- Polen
- Portugal
- Schotland 2000 - 2003
- Slovenië
- Slowakije
- Spanje
- Tsjechië
- Zweden
- Zwitserland
- --------------------
- Nederland
- Steden en dieren
- --------------------
Woensdag 24 september, La Merce, reuzenparade, casa Mila en vuurwerk
De zon schijnt al wazig door de sluierbewolking heen, zou het dan toch nog een paar dagen mooi weer worden? Vanaf ons dakterras hebben we een beter uitzicht over de stad dan we al in dagen hebben gehad. Na het ontbijt gaan we eerst de stad in voor een kop koffie en daarna een plekje vinden om de reuzenoptocht te bekijken.
Op 24 september is het eigenlijke feest La Mercé, hoewel de festiviteiten 5 dagen duren en als het zo uitkomt wat langer vanaf het weekend ervoor. Mare Déu de la Mercè (Moeder Gods van de Genade, of Onze Lieve Vrouwe van Barmhartigheid) is de patrones van de stad Barcelona. Eigenlijk is het een katholieke feestdag maar Barcelona heeft het zich volledig toegeeigend. Eén van de hoogtepunten is de reuzenoptocht met poppen van wel 5 meter hoog die in parade door de stad worden gevoerd. De poppen symboliseren personen en gebeurtenissen uit de geschiedenis van Barcelona.
Iedere pop wordt gedragen door 1 persoon maar omdat ze regelmatig pirouettes draaien lopen er onopvallend twee mannen naast iedere pop voor het geval ze uit evenwicht raken. Wij hebben een mooi plekje langs de Carrer Ferran gevonden en net op tijd, want na ons komt er nog een hele mensenmassa op de optocht af.
Het duurt bijna een uur voor de hele optocht langs is getrokken en als we daarna een binnenweg willen nemen komen we muurvast te staan in een massa mensen die de Ramblas wil oversteken maar moet wachten op de optocht die ook hier langs komt. Hadden we dus beter achter de optocht aan kunnen lopen, dan waren we net zo snel geweest!
Aangezien het nu droog is en niet al te koud gaan we met de metro naar Casa Mila waarvoor we maandag al tickets hebben gekocht. Het gebouw heeft een golvende gevel wat ongekend was in Barcelona (of waar dan ook) toen het in het begin van de 19e eeuw werd gebouwd, ontworpen door de architect Antoni Gaudi. Al snel werd het La Pedrera genoemd, de steengroeve, omdat men het daar op vond lijken.
We krijgen een audiogids mee, maar die is zo uitgebreid dat we liever op onszelf wat ronddolen, al die informatie kunnen we toch niet onthouden. Op de zolder krijg je een goede indruk van de apartheid van het gebouw maar het mooist is wel het dakterras, met beelden die allemaal functioneel zijn, als schoorsteen, ventilatieschacht of overkapping van een waterreservoir. Alles aan dit gebouw is golvend; het is herkenbaar een werk van Gaudi maar toch heeft het ook een duidelijke eigen stijl: golven!
Vanaf het dak heb je ook een prachtig uitzicht over de stad en uiteraard kun je ook de Sagrada Familia in de verte zien, het nog steeds onvoltooide bouwwerk van Gaudi. Die gaan we een volgende keer zeker weer bezoeken.
Na het dak kun je weer naar beneden om nog een typisch appartement te bezoeken in het gebouw. Gaudi was een allround architect en ontwierp naast gebouwen ook vaak het interieur zoals het bankje waar ik op zit. Op de zolder zijn trouwens hele mooie voorbeelden te zien van natuurlijke producten waar Gaudi zijn inspiratie uit haalde. De natuur kent eigenlijk geen rechte hoeken en Gaudi heeft wat dat betreft dit gebouw heel 'natuurlijk' gemaakt.
Het appartement waar we doorheen lopen lijken wel meerdere te zijn, zoveel kamers zijn er. Badkamers, woonkamers, studeerkamers, een keuken, het is er allemaal met de originele aankleding. Ik blijf maar foto's maken want alles ziet er zo mooi uit. Het enige minpuntje is dat het zo druk is met bezoekers... wat moeten die allemaal hier?
We zijn binnen toch een hele tijd zoet geweest en hebben veel rondgelopen, dus het wordt tijd de voeten wat rust te geven en koffie te drinken. En wat eten natuurlijk... waarom ruikt het hier op straat altijd zo lekker, al die etensgeuren? Geen wonder dat je regelmatig toch weer zit te eten ook al wilde je dat niet. De duiven profiteren van alles wat mensen laten liggen en af en toe zijn ze zelfs zo brutaal dat ze zelfs van je bord proberen mee te eten.Maar die buren op het terras, he... we hebben geen idee hoe het komt, maar iedere keer komen er allemaal Nederlanders om ons heen zitten en nu ook weer. We gaan toch niet naar Barcelona om Nederlanders te ontmoeten?
Langs de Passeig de Gracia staan een aantal mooie lantaarnpalen met leuke bankjes eronder. Werk van Gaudi? Nee, dit keer is het van een andere architect, Pere Falqués i Urpí, maar wel uit dezelfde tijd (1906). In de oudheid was deze straat al een Romeinse heirweg maar pas in het begin van de 20e eeuw werd het een elegante boulevard met huizen voor de rijkeren. Nu is het vooral een exclusieve winkelstraat, maar wel vol bijzondere gebouwen.
Via Placa Catalunya lopen we terug naar ons appartement. Onderweg nog wat shoppen natuurlijk, want Barcelona is een prima winkelstad. Een leuk typisch Spaans jurkje met bijpassende schoenen voor onze kleindochter. En na een paar uurtjes rust gaan we weer op pad, uiteraard weer naar Placa Reial. Hier staan wel een paar oude lantaarnpalen die door Gaudi zijn ontworpen. Wij genieten vooral van het kijken naar de voorbijgangers en de artiesten die nu en dan eens langskomen.
Later op de avond reppen we ons met duizenden anderen naar de fonteinen aan de voet van Montjuic. Hier wordt het afsluitende vuurwerk van La Merce gehouden, op muziek. De pleinen en boulevards staan vol mensen, een massa zoals we nog niet veel vaker hebben gezien. Maar de muziek is dit jaar een compilatie van radio-uitzendingen, uitspraken en we vinden het eigenlijk nergens op slaan, het past in ieder geval niet bij het vuurwerk dat ook niet echt spectaculair is. Na een kwartiertje vuurwerk (we hebben er dan al meer dan een uur gestaan!) besluiten we om terug te gaan.
En als we dan eenmaal in de metro zitten lijken we niet de enigen te zijn die het spektakel ontvluchten, zo vol zit alles. Wat ben ik blij dat ik weer rustig op Placa Reial zit en uit kan hijgen van die drukte. In zo'n mensenmassa kan je letterlijk en figuurlijk geen kant uit. Als we het vuurwerk en de muziek nou mooi hadden gevonden dan waren we gewoon met de stroom mee gegaan maar nu moesten we er tegenin. Dat doe ik nooit weer!
© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 
