Maandag 22 september, een verregende dag
Daarna lopen we een stuk, alweer door de oude stad, naar Placa Catalunya en daarna door de Passeig de Gracia. Onderweg komen we langs Casa Battlo, een mooi gebouw dat door Gaudi ontworpen is, maar ons doel is Casa Mila dat ook ontworpen is door Gaudi. Er staat een lange rij en terwijl we achteraan aansluiten begint het te regenen, steeds harder. Als het regent wordt het dakterras afgesloten, maar we horen dat ons ticket 5 dagen geldig is en we rennen naar het dichtsbijzijnde metrostation.
We stappen uit aan het einde van de Ramblas en daar zien we de boulevard voor het eerst eens behoorlijk verlaten. Kletsnat komen we aan bij een restaurant waar we buiten onder de zonneschermen gaan zitten, in de hoop dat de regen wat wegtrekt. Maar na 3 uur kijken naar parapluie-verkopers die overal ineens vanuit het niets opduiken hebben we het wel gehad. De parapluies worden verkocht voor 5 euro, maar al snel zien we dat ze het maar eventjes volhouden en dan al beginnen te scheuren. Gouden handel dus...
Aangezien het niet droger wordt en we ondertussen ook koud beginnen te worden op het terras rennen we 's middags maar naar ons appartement want daar zitten we lekkerder dan buiten. Ons alternatieve plan was om naar de oude haven te gaan en dan iets binnen te bezoeken zoals het aquarium maar daar komt eerst ook niets van terecht, het is gewoon te nat. Pas tegen 7 uur wordt het weer droog en gaan we alsnog een wandeling maken door de oude haven, Port Vell.
De oude haven is er nu vooral voor de pleziervaart; de echte haven ligt tegen Montjuic aan en voor de Olympische Spelen in 1992 is er speciaal een Olympische haven gebouwd. Op de boulevard zijn rijen met palmbomen en ook dit keer zoek ik naar palmboomzaadjes maar die zijn er nog niet. Of de gemeentereinigingsdienst heeft alles netjes opgeruimd.
Wagentjes met 'Barcelona Neta' rijden zie je overal en op alle tijdstippen van de dag. Nog nergens hebben we een stad zo actief schoongehouden zien worden als Barcelona. Zelf kunnen we ons vuilnis zo'n 4 keer per week bij de straat zeten en een paar uur later is alles opgeruimd. Pleinen worden de hele dag gebezemd en na een wild feestje zie je al snel geen sporen meer op straat. Zwerfafval krijgt hier maar heel weinig tijd om te zwerven! Het schijnt dat dit een van de positieve veranderingen is in de stad door de komst van de Olympische Spelen in 1992 en de toename van het aantal toeristen. Hier kunnen heel wat andere steden een voorbeeld aan nemen.
Over de Rambla del Mar, een serie kunstige bruggen met bogen eromheen, lopen we naar het winkelgebied op de pier. Hier is een luxe winkelcentrum, het aquarium en een Imax 3D theater. Die hadden we vanmiddag willen bezoeken, maar tja, toen was het iets te nat.
We houden het dus maar bij een lange wandeling en bewaren de bezoekersmogelijkheden voor de volgende keer dat het slecht weer is. Vandaag was het gewoon iets te slecht. Vandaag is gewoon een beetje een verloren dag, want Barcelona is een stad waar je buiten moet zijn, vind ik tenminste,
Als het begint te schemeren rond 8 uur lopen we weer terug naar de binnenstad. Het is droog en de temperatuur gaat wat omhoog, dus wew proberen nu in te halen wat we vandaag aan wandelingen hebben gemist.
Aan de zuidkant van de Ramblas kunnen we een gebouw in (we weten niet meer precies welk gebouw) waar de reuzen van Bacelona staan opgesteld die ook in de reuzenoptocht meelopen. Dit zijn allemaal symbolen die in de geschiedenis van de stad een rol spelen. Maar veel tijd om te kijken krijgen we niet want de bewakers zijn aan het afsluiten terwijl we rondlopen.
We sluiten de avond af op een terrasje op de Ramblas. Teije bestelt een 'groot' biertje en uiteindelijk is hij daar bijna anderhalf uur mee bezig. Zelfs leeg is het glas nog behoorlijk zwaar. Ach, 9,5 euro voor anderhalf uur terras is nog redelijk toch...? Ondertussen kunnen wij genieten van een artiest die probeert de natte dag toch nog goed te maken en ruim een uur bezig is met de voorbereidingen van zijn act, een bewegende boomtrol. Jammer aleen dat we (alweer) omringd worden door luidpratende Nederlanders op het terras, die buitenlanders vind je toch echt overal!
We pikken nog een snack van de straat mee naar huis (ach, dat lopen we er wel weer af) en zetten even de vuilnis buiten. Het is een verregende dag maar we hebben gelukkig nog een paar dagen te gaan. Achteraf, nu we dit verslag schrijven, valt het wel mee, maar op het moment zelf voelt het toch ook een beetje als een verloren dag. Morgen beter!