Dinsdag 17 mei, rondrit door de Wester Ross
Vandaag gaan we een lange tocht maken door het westen van de Highlands, de Wester Ross, dus staan we wat vroeger op dan anders en na ons ontbijt vertrekken we snel richting het westen.

Onze eerste stop is bij het Beinn Eige natuurreservaat, het oudste in Groot Britannië, waar we zicht hebben op de Eige (Beinn betekent berg in het Gaelic), één van de Torridon toppen. Het klinkt misschien alsof we al die namen uit onze mouw schudden maar het tegendeel is waar, we zijn ze vaak net zo snel weer vergeten en herinneren ze ons pas weer als we weer eens langs hetzelfde stuk rijden. Vanaf Loch Maree kun je hier prachtige wandelingen maken de bergen in.

Loch Maree is het op 3 na grootste meer van Schotland met 5 grotere eilanden en zo'n 60 kleinere. Het lijkt me heerlijk hier als kind op te groeien en een bootje tot je beschikking te hebben.
En de meeste mensen hebben hier wel een boot zoals we ook zien in Gruinard Bay.
Maar of het wel zo veilig was? Vlak voor de kust ligt Gruinard Island waar in de 2e wereldoorlog proeven met anthrax werden gehouden. Pas aan het einde van de 20e eeuw kreeg men het voor elkaar het hele eiland definitief te ontsmetten waarna de voormalige eigenaar het voor 500 pond kon terugkopen. Je kunt je voorstellen dat er nogal wat om te doen is geweeest.

Vandaar gaan we naar Gairloch, een wat groter plaatsje in deze verder behoorlijk desolate omgeving met prachtige landschappen. Er is een golfbaan (welke Schotse stad kan zonder?), een museum en een paar hotels en restaurants voor de toeristen die hier 's zomers komen. En die komen er genoeg want de omgeving biedt qua natuur zoveel moois. Het is ook geen wonder dat er heel wat reclames in deze regio worden opgenomen, bijvoorbeeld voor auto's die door mooie landschappen rijden.

Het kleinste radiostation van de UK schijnt hier ook gevestigd te zijn, de Two Lochs Radio, maar zelfs Google Streetview is al langs geweest (oh ja, koningin Victoria ook al eens); hoe afgelegen het ook ligt, de wereld is Gairloch niet vergeten. Ik herinner me Gairloch vooral door een voorval van enkele jaren geleden, namelijk dat ik hier koeien tegen het lijf liep. En een cobra in Gambia, daar ben ik niet zo bang voor, maar wel voor koeien, een jeugdtrauma doordat ik ooit door een koe achterna gezeten werd om een hooiberg heen.

We zijn dan weer terug bij Gruinard Bay, een idyllisch landschap en een verlaten kust. Het is niet zo raar dat de Britse regering in de jaren 40 dit als ideaal gebied zag voor het testen van wapens, in dit geval biologische. Het eiland lag geïsoleerd en men was zeer enthousiast over de eerste resultaten die aangaven hoe Duitse gebieden onbewoonbaar gemaakt konden worden. Wat is dat toch met mensen dat we elkaar liever uitroeien dan samenleven? Wij kunnen er niet bij maar onze leiders zeggen dat dit allemaal noodzakelijk is om ons te beschermen. Mmmm, wij hebben zo onze bedenkingen.

Ik heb een nieuwe digitale spiegelreflexcamera (een Nikon D-5000) maar ik moet er nog flink mee oefenen en daar zijn deze stilstaande landschappen perfect voor. Ze lopen niet weg en ik schiet tientallen plaatjes maar eerlijk gezegd (niet tegen Lies zeggen) bak ik er niet veel van. Ik weet landschappen heel goed te waarderen maar heb moeite om ze goed vast te leggen met een camera. Een foto kan de herinnering aan een landschap nooit vervangen.

Vanaf Gruinard Bay rijden we weer naar het noorden en we komen maar weinig verkeer tegen. Dit is een prachtig en rustig stukje Schotland. Bij Little Loch Broom hebben we prachtig uitzicht op Beinn Ghobhlach and Cnoc a Bhaidrallaich. Een paar jaar geleden waren we hier ook en toen daalden de wolken heel snel en bedekten de berg binnen een paar minuten.
En natuurlijk komen we in dit waterrijke land de nodige watervalletjes tegen.

De Wester Ross beslaat een groot deel van de westkust van de Hooglanden en bestaat voornamelijk uit een aantal schiereilanden die zich naar het westen uitstrekken. Er zijn tal van meren, de zoetwater lochs en nog meer zoutwaterlochs, natuurlijke baaien waar het land zich omheen plooit. Aan de oostkust zie je overal dorpjes met vissershavens en ook hier is de visserij wel van belang geweest maar nooit in zo'n grote mate als in het oosten door de verraderlijke stromingen en het slechte weer. Het schijnt dat het zeegebied hier één van de gevaarlijkste ter wereld is.

Als we langzamerhand terug rijden, worden we ingehaald door een hele snelle, rode, bmw. Tenminste, we denken dat het een bmw is maar we hebben niet zoveel verstand van auto's. En even later een tweede en dan een derde. We hebben een hele serie foto's gemaakt en we zijn minstens door 7 dezelfde auto's ingehaald. Die zijn hier vast voor een reclamespot. We letten nog goed op of we in de heuvels geen mensen met camera's zien zitten maar die hebben zich goed verstopt.

En na een tijdje komen we ze weer vanuit de andere richting tegen. Naderhand hebben we de autoreclames op tv wat beter gevolgd om te zien of we deze beelden weer terugzagen, maar helaas. Maar we weten dat er in Schotland, in dit soort gebieden, heel wat reclames opgenomen worden vanwege het fantastische landschap. Het is zo leeg, zo desolaat maar als je lekker in je vel zit geeft dat het gevoel van complete vrijheid. Als je je eenzaam voelt moet het verschrikkelijk zijn, lijkt me.

Terug in de bewoonde wereld komen we nogal wat obstakels tegen zoals wegwerkzaamheden. Vaak staat er een stoplicht aan beide kanten maar soms ook een wegwerker die met een bord aangeeft of je moet stoppen of mag doorrijden.
Bijna thuis, bij de Cromarty Firth maken we nog een foto van een olieplatform. Voor de kust van Schotland is aardig wat olie gevonden en in deze baai is een groot droogdok waar olieplatforms worden gemaakt en gerepareerd.
We hebben een heerlijke rit gemnaakt door een prachtig gebied maar we zijn ook wel blij dat we weer 'thuis' zijn. We krijgen weer lekker eten voorgeschoteld en hangen een beetje in de bar terwijl we kletsen met Iain en Cathy over de geschiedenis van het gebied. Ik wou dat ik alles kon onthouden, dan had ik nu heel wat meer te vertellen gehad.
