Een rondje Applecross schiereiland

Maar naar Applecross gaan we wel, een prachtig schiereiland aan de westkust. Ook de route er naar toe is mooi, door bergachtige gebieden (de sneeuw ligt af en toe nog op de toppen) en soms kale, soms beboste gebieden. We hebben de route als eens eerder gereden, maar doen hem nu andersom.

We bestijgen het schiereiland via de Bealach na Ba, de pas van het vee; in het begin is het een smalle en erg kronkelige weg, die later recht en steil omhoogloopt tot het hoogste punt op ruim 700 meter. Een adembenemende klim en het sneeuwt wanneer we op de top zijn. Wanneer we weer iets gedaald zijn, zien we het mistige Skye in de verte liggen, een typisch Schots plaatje!

En je moet goed nuchter zijn op deze draaiende smalle wegen met toppen waarbij je soms je hoofd ver over het stuur moet buigen om te zien of er iets van de andere kant komt. Met al die 'blind summits', blinde toppen, en de vele bochten hebben we regelmatig aan het einde van de dag last van onze nekken. Maar al die prachtige vergezichten die je er voor terug krijgt zijn meer dan de moeite waard!

Even poseren met blote armen, maar de trui gaat daarna al gauw weer aan. Het is in ieder geval mooi droog en voornamelijk zonnig weer en dat is belangrijker dan de temperatuur. De luchten in Schotland maken het land ook zo mooi, beseffen we, of het nou regent of de zon schijnt, altijd kleurt de lucht het land in diverse tinten zodat het iedere keer weer anders lijkt. In geen enkel land hebben we dat zo sterk opgemerkt als hier, misschien komt het wel door de snel veranderende kleuren in de lucht, of de weerkaatsing van de zee en de lochs, we weten het niet precies. Een van de mysterieuze charmes van Schotland.

Een huisje onderaan een hoge heuvel, schepen die door het getij op het droge liggen, het zijn van die dingen die we hier prachtig en bijzonder vinden. Als we ooit nog eens de staatsloterij winnen, zouden we hier graag willen wonen!

En de zee die in de vorm van lochs en fjorden een weg zoekt het binnenland in. Een strakke kustlijn vind je vrijwel nergens in Schotland, altijd weer zijn het grillige vormen en zie je eilanden die het water weerstaan. Persoonlijk vinden we de westkust ook mooier dan de oostkust door het gebergte; aan de oostkust heb je hier en daar wel hoge rotsen, maar niet zoals in het westen waar het warmere zeewater ook zorgt voor meer regen en dus meer groen.

Vanaf het dorpje Applecross rijden we eerst naar het zuiden en vervolgens weer naar het noorden om daar via minder hoge bergen weer terug te keren naar het vasteland. Hoewel de zon schijnt, blijft de lucht in de verte wazig en nevelig, alsof er behalve de 'normale wolken' ook nog een soort vlies in de lucht hangt die over de kust ligt.

Bij Shieldaig zijn we van het Applecross schiereiland af en rijden we weer naar het oosten. Een voormalige single track road wordt in hoog tempo omgebouwd tot een brede tweebaansweg, soms zelfs driebaans. We hopen niet dat alle smalle wegen in Schotland gaan verdwijnen, dat is namelijk nog een van de charmes van het land, zeker van de Hooglanden!