Maandag 24 juni, naar de Noordkaap
Bij Utsjoki in Noord-Finland rijden we dan eindelijk de grens met Noorwegen over, terwijl steeds meer regen uit de lucht valt. De weg is bochtig en verlaten, maar we genieten van het eindelijk veranderde natuurschoon: heuvels, bergen met sneeuw en een kronkelige weg. Naarmate we Karasjok naderen wordt de lucht steeds helderder en af en toe breekt zelfs de zon door. We hebben het gevoel dat we nu het mooiste Scandinavische land betreden, al is het alleen maar om de bergen.

Halverwege de weg naar Karasjok stoppen we op een parkeerplek om te picknicken en hoe mooi Finland ook was, dit is nog mooier. In Karasjok gaan we even langs het parlementsgebouw van de Samen, vlakbij het openluchtmuseum over de Berg- en Rivier-Samen. Maar al snel haasten we ons verder, nog verder naar het noorden.
Bij Kolvik nemen we nog een klein weggetje naar Trollholmsund waar grillige rotsformaties versteende trollen moeten voorstellen. Een prachtig wandelgebied, maar daar hebben we te weinig tijd voor. Nog verder naar het noorden gaan we door de eerste toltunnel (bijna € 26) onder de zee door naar het eiland Magerøya. De één na de andere tunnel rijden we door en de één is nog slechter dan de andere. Eentje is zelfs nog niet af en onverlicht, de rotspunten hangen nog over de weg, doodeng.

Dit eiland is één van de zomerverblijven van rendierkuddes en de eerste kudde die we zien bestaat uit bijna 100 dieren. We besluiten om voortaan niet meer voor elk rendier te stoppen om een foto te nemen. Ook zien we onze eerste grote watervallen op deze reis en hierbij gaat het net als met de rendieren. Na een stuk of honderd gezien te hebben zullen we ze vast niet allemaal meer fotograferen.

De weg die langs de oostkust van het eiland loopt, is of heel erg smal, of heel erg slecht. De bus op de foto gaat iets te hard door een kuil en verliest de gehele voorbumper. Het gevolg is een file van 30 minuten.
Maar zo slecht als de weg is, zo mooi is de natuur. Hoe noordelijker we komen, des te meer gaat het landschap overeenkomsten vertonen met de Hooglanden van Schotland. Daar zochten we al naar goede woorden om het landschap te beschrijven, maar nu weten we het pas echt: dit is een toendra-landschap.

Van zeeniveau stijgen we tot flinke hoogten om vervolgens weer af te dalen naar de kust. Soms schijnt de zon overweldigend, dan weer bevinden we ons in dichte mist. Een verraderlijk eiland.

In het dorpje Honningsvåg lopen we even door het centrum en langs de haven en eten een broodje worst (€ 8 per stuk). Aangezien de zon nu nog regelmatig schijnt en de weersberichten slecht zijn, besluiten we direkt door te rijden naar de Noordkaap. We zien dan wel of we vannacht alsnog een keer gaan.

De weg van Honningsvåg naar de Noordkaap is spektakulair en al rijdend nemen we heel wat foto's (stopplekken zijn er niet). En we blijven maar denken aan de Hooglanden van Schotland, waar dit landschap toch wel heel erg op lijkt.

Onderweg komen we fantastische landschappen tegen, maar uiteindelijk belanden we toch bij het Noordkaap-komplex. Eén of andere idioot heeft er een mega-miljoenen gebouw neergezet en we moeten bijna € 60 betalen om er te komen.

We wisten van vele anderen al dat er weinig te zien was. Alles is inbegrepen, zei het meisje bij de kassa nog, maar de koffie voor enkele euro's is dat blijkbaar niet. Je mag gratis rondlopen en er is een tentoonstelling en een film die je gratis mag bezoeken. O ja, ook de toiletten zijn gratis.

We gingen naar de Noordkaap omdat je daar natuurlijk ook moet zijn geweest wanneer je toch in de buurt bent. De natuur op het eiland vinden we boeiender dan het Noordkaapkomplex zelf en de omgeving daar. En het echte noordelijkste plekje van Europa ligt nog noordelijker, maar is alleen na een lange wandeling (18 km.) te bereiken.

Op het uiterste noorden (tenminste per weg) van Europa kunnen we uitkijken over de zee, vandaag een troosteloos en uitzichtsloos gezicht. En het is er erg fris in de wind. Maar we kunnen ons voorstelen dat bij andere weersomstandigheden en belichting het een fantastische plek kan zijn. Maar vandaag niet.

Maar we zijn op de Noordkaap geweest zoals onze foto's bewijzen. Maar nog een dag hier rondbrengen, nee, dat zien we niet zitten met een temperatuur van rond de 10 graden.
Tegen 9 uur vertrekken we weer en aangezien het toegangsbewijs voor 2 dagen geldig is, hopen we dat onze nederlandse 'buren' nog niet op weg zijn naar de Noordkaap. Dan kunnen we hun het toegangsbewijs geven en het bedrag delen.
© Teije & Elisabeth 2000 - 2025

