Vrijdag 12 september, Dar si Saïd museum
De dag lijkt iets koeler te beginnen, hooguit 30 graden, wanneer we gaan ontbijten. Maar wanneer we de straat op gaan blijkt het ook een stuk benauwder. Er hangen grijze wolken boven de stad en wanneer we een eindje wandelen krijg ik het best wel benauwd. Ik kan heel goed tegen de warmte, ik vind het heerlijk, maar ik kan absoluut niet tegen vochtigheid in de lucht. En met deze hitte wordt het al gauw heel erg drukkend.
Na een half uurtje lopen ploffen we dan ook al bij een terrasje neer en blijven daar een hele tijd zitten. We zitten net buiten de stadswallen van de Medina, bij Bab Doukkala, vanwaar veel grote taxi's vertrekken naar andere steden en dorpen. Ook hier is het een drukte van belang op de weg.

We komen nu de souks binnen aan de noordkant van de Medina, bij de Bab Doukkala, een oude stadspoort uit de 12e eeuw. Langs de moskee lopen we nu de souks in en proberen een beetje naar het zuiden te lopen richting het plein, maar we zijn al snel verdwaald.

We komen heel wat mooie ingangen van oude paleizen tegen, maar ook verlaten steegjes waar slechts een enkele bedelaar zit. Meestal heeft Lies een shirt aan met mouwtjes maar vandaag niet en af en toe voelen we ons wat ongemakkelijk in de arme woonwijken waar nauwelijks een toerist komt. De mensen kijken ons zwijgzaam na en wij doen net alsof we precies weten waar we zijn en waar we naar toe willen.We moeten naar het zuiden, maar we kunnen de zon niet volgen omdat die achter een laag wolken hangt en daarbij de lucht zelden te zien is vanuit de smalle straatjes.

Uiteindelijk komen we dan toch weer uit op de Jemaa el Fna, het centrale plein van Marrakesh. Het is nog steeds heel warm en de vrachtwagens met frisdrank blijven af en aan rijden om de vele restaurants te bevoorraden. Wij zijn alweer flink uitgeput van onze lange zwerftocht, maar vooral door het benauwde weer en we blijven uren op een dakterras zitten vanwaar we een prachtig uitzicht hebben op het plein.

Veel vrouwen hebben een hoofdsluier, maar vooral in het oude centrum zijn volledig gesluierde vrouwen te zien, waardoor alleen de ogen nog zichtbaar zijn.Rechts een losgebroken aapje dat nagezeten wordt door z'n baas. Uiteindelijk komt hij wel weer terug, het beest kent immers geen andere mensen en kan geen kant op.
Ook vandaag genieten we weer volop vanaf onze hoge zitplek op het dakterras. Er gebeurt zoveel op het plein, zelfs op een relatief rustige middag, en we kijken onze ogen weer uit. Het ligt ook prachtig centraal zodat we na een wandeling, paleis- of museumbezoek hier weer even kunnen bijkomen.
Eén van de redenen dat we naar Marrakesh zijn gekomen is dit plein. Hier hoef je je nooit te vervelen en kun je de rest van de stad beetje bij beetje verkennen terwijl je steeds hier weer terugkomt. Ik heb vroeger een half jaar in Marokko gewerkt en Marrakesh was mijn favoriete stad, vandaar dat ik Lies er ook eens mee naar toe wilde nemen. Andere steden zoals Fez en Meknes hebben ook wel wat, Casablanca en Rabat wat minder, maar nergens is er zo'n diversiteit als hier. Ook is hier de meeste cultuur te vinden uit alle streken van Marokko, liggend tussen de Midden- en Hoge Atlas waar veel Berber-volkeren leven.

Na onze lange lunchpauze op het Jemaa el Fna plein lopen we door de souks naar het zuiden, richting Dar Si Saïd, een voormalig paleis waarin nu het museum van Marokkaanse kunsten en ambachten is gevestigd. Alweer komen we door smalle steegjes en langs mooie mozaïekdeuren.

Het museum gaat pas over een half uur open en we lopen daarom even door naar het plein waar we al eerder zijn geweest tussen het Bahia en het Badi paleis. Het Qzadria plein bestaat eigenlijk uit 2 pleintjes die vol staan met dadelpalmbomen. Je ziet aan Lies wel dat we alweer verkoeling nodig hebben!

Het is iets minder benauwd dan vanochtend, maar alweer snikheet en we moeten nodig wat vocht bijvullen. Meestal beginnen we op een terras met een koffie + een frisdrankje om de eerste dorst snel te lessen. Daarna bestellen we gewoon 1 drankje per keer. De temperatuur schijnt alweer tegen de 35 graden te lopen.

Dit keer geen overvliegende ooievaars in Café Palais el-Badi en op straat is het rustig omdat het vrijdag is, de heilige dag van de moslems. De meeste winkeltjes zijn gesloten, hoewel we daar in de souks 's ochtends nog niet veel van gemerkt hebben. Hiernaast een inkijkje in het restaurant.

In het museum is ontzettend veel houtsnijkunst te bewonderen uit diverse periodes, naast kaftans, aardewerk, wapens en sierraden. De binnenplaatsjes zijn oases van koelte en rust en door het hele gebouw overheersen de koepeltjes en bogen in de muren en poorten.
Na het museumbezoek lopen we weer terug naar het Jemaa el Fna plein en nu zien we dat ook in de souk steeds meer winkeltjes gesloten worden vanwege de vrijdagmiddag. Toch merken we niets van extra activiteit bij de diverse moskeeën waar we voorbijkomen.

We nemen onze plek weer in op één van de dakterrasjes waar we nu al aardig bekend zijn als vaste klant, maar binnen een half uurtje moeten we naar binnen wanneer een flinke zandstorm opsteekt. De lucht gloeit helemaal rood en onze ogen doen pijn van de fijne zandkorrels die alles doordringen.
Wanneer de storm iets is geluwd nemen we een taxi terug naar het hotel en rusten wat uit. Daarna volgt onze dagelijkse avondroutine weer: eten bij de pizzeria en vervolgens een aantal terrasjes pikken langs de drukke boulevard. Op één terrasje zien we wel iets heel erg merkwaardigs: een man bestelt een kop koffie, maar laat hem halfvol staan na een tijdje en gaat weg. Tien minuten later komt een andere man, net gekleed, langslopen. Hij ziet het halfvolle glas, kijkt even om zich heen en drinkt vervolgens rustig de koffie op. Daarna wandelt hij rustig verder.
