Donderdag 11 september, avondje op het Jemaa el-Fna plein
Vandaag beginnen we lekker rustig. We lopen wat door de wijk Gueliz die er redelijk westers uitziet met brede wegen en veel kantoorgebouwen. Een bedelaar die we gisteren wat geld hebben gegeven reageert enthousiast wanneer we hem weer passeren en hij bedankt ons nogmaals. We voelen ons een beetje gegeneerd want wat hebben we nou eigenlijk voor hem gedaan.We gaan op zoek naar souvenirs en we kopen een paar leuke Marokkaanse asbakken en een lamp van leer (runderhuid). We kunnen ze in de souks waarschijnlijk wel iets goedkoper krijgen, maar daar is teveel keus en met het afdingen moet je ook maar afwachten of je inderdaad goedkoper uitkomt. Aangezien het om maar een paar kleine dingetjes gaat, hebben we ook niet veel zin om er heel lang over te onderhandelen.

Natuurlijk zijn we al ook al weer vroeg bezig om onze vochtvoorraad op peil te houden. Iedere ochtend weer slaat de hitte je tegemoet wanneer we de balkondeur opendoen. We slapen zelfs met airconditioning aan omdat het anders niet uit te houden is. Waarschijnlijk is dit ook de plek waar we onze kaart van Marrakesh en een nederlandstalig reisgidsje laten liggen; we zijn ze kwijt na deze stop.
Wanneer we om 2 uur bij het hotel terugkomen is de schoonmaakploeg nog bezig in onze kamer. We zijn zo vroeg omdat we even willen uitrusten en dan de hele avond op het plein Jemaa el Fna in de Medina willen doorbrengen.

We duiken dan ook maar het kleine zwembadje in dat bij het hotel hoort. Het is een paar meter breed en misschien 7 meter lang en het loopt steil af. Tussen de muren van de patio komt vrijwel geen zon en het is er dan ook lekker koel, een hele verademing. Misschien raken we ook al aardig gewend aan de hitte.
Wanneer we het hotel weer uitstappen slaat de hitte ons weer in het gezicht en we nemen eerst een ijsje. De smaak valt tegen maar hij is wel lekker koud. Tegen 5 uur zitten we weer op een dakterras aan het Jemaa el-Fna plein zodat we een goed overzicht hebben op wat er allemaal gebeurt.

Het is nog redelijk rustig op het plein en de groepjes artiesten doen hard hun best om langslopende toeristen te verleiden tot een fotootje waarvoor dus wel betaald moet worden. Wij worden gemeden door de apenzeulers wanneer we ze vertellen dat we het eigenlijk een schande vinden zoals ze met die apen omgaan. Het liefst hadden we nog willen vertellen dat we van de dierenbescherming zijn om foto's te nemen, maar ze zijn zelf al weggelopen. Het heeft natuurlijk z'n charme, die aapjes en slangen, maar in werkelijkheid worden de beesten echt slecht behandeld, dat is ze goed aan te zien.

Af en toe zijn er leuke optredens, maar een dansje van een paar seconden met wat muziek erbij en dan € 1 vragen is toch iets teveel van het goede. De artiesten zelf vinden van niet en lopen regelmatig mensen achterna die niet willen betalen.

Wanneer het wat donkerder wordt stroomt het plein steeds voller en koetsjes rijden af en aan om nieuwe toeristen te brengen. Mensen met volgeladen handkarren verschijnen op het plein en beginnen kraampjes op te zetten.

De schemer duurt maar kort zoveel dichter bij de evenaar en al gauw wordt het plein alleen nog verlicht door de vele lampen en vuren. Het wordt nu echt een heksenketel van lawaai en geuren.

Dat al die etenstentjes niet alleen voor de toeristen zijn opgezet zien we doordat ook veel mensen van de lokale bevolking rondlopen en er eten. We proberen zelf ook nog iets uit, maar het vlees is aangebrand of juist nog bijna rauw, niet echt een aanrader. De uitbater wordt boos wanneer we hem alleen het eten betalen en geen fooi.
Het is een drukte van belang, een spektakel dat je niet mag missen. We lopen nog een tijdje tussen de stands door en houden verkopers van meer etenswaar en andere zaken ferm van ons af. Dat moet ook wel anders blijven ze aanhouden want ze zien gewoon of je al dan niet aarzelt.
Wanneer we een taxi hebben gevonden om ons terug te rijden, krijgen we er al gauw spijt van: een echte dodemansrit! De chauffeur vindt 1 a 2 centimeter afstand voldoende, zeker van brommertjes die hem in de weg rijden. Al toeterend en inhalend begint hij via de open raampjes van andere wagens te schreeuwen naar scooters die hem dwars hebben gezeten. Hij scheurt van links naar rechts, schampt net geen anderen en is verontwaardigd wanneer iemand niet snel genoeg optrekt. Ik ben dan ook heel erg blij wanneer we kunnen uitstappen. Zijn taxinummer ligt ergens boven de 1100 dus die hele serie zullen we maar niet meer nemen.

In het hotel komen we even bij en dan nemen we onze plek weer in langs de rotonde van de Mohammed V boulevard, allereerst weer bij Charly's Cabana waar we iedere avond hartelijker worden binnengehaald.
Vlak voor het restaurant is een taxistandplaats en er staan steeds wel 5 tot 10 taxi's. Ook zien we per minuut 1 a 2 ervan wegrijden en 8 anderen voorbijrijden. Dat is 10 per minuut terwijl er 1600 taxi's zijn in Marrakesh. Wanneer we hier een paar uurtjes blijven zitten zien we ze dus theoretisch allemaal voorbijrazen!
Wat een stad vol kontrasten: van de bijna middeleeuwse oude stad en de souks tot het moderne drukke stadsverkeer, van oude en kunstzinnige paleizen tot moderne flatgebouwen, van zwaargesluierde vrouwen tot mensen in de nieuwste mode.
