Lies & Teije's reis website

Naar de bergen van Luxemburg: Klein-Zwitserland


Home -> Europa -> Luxemburg -> Reisverslag Luxemburg -> 14 maart 2007
Zoeken

Woensdag 14 maart, naar de bergen van Luxemburg: Klein-Zwitserland

We hebben echt geluk deze week, het is alweer zonnig en niet al te koud, zo'n 16 a 17 graden. Er hangt een lichte nevel in de lucht, maar het kan ons niet deren, wij hadden het sowieso veel kouder verwacht, zo half maart. En nog geen drupje regen!
Diekirch ezelstad Diekirch, ezelfonteinOp weg naar Klein Zwitserland stoppen we in Diekirch om wat rond te wandelen en een bak koffie te drinken, uiteraard weer buiten op een terrasje. In het oude stadsgedeelte zijn hier en daar ezels te ontwaren (als beelden), de mascotte van de stad. Er is zelfs een jaarlijkse ezeloptocht. De waarschijnlijke verklaring hiervoor is dat de boeren vroeger ezels gebruikten op de hellingen waar ze akkervelden en wijngaarden hadden en de vracht naar de markt in Diekirch ook per ezel vervoerden. Ook hier is het vrij rustig, heel anders dan tijdens de zomervakantie.
Klein Zwitserland, Luxemburg Klein Zwitserland, LuxemburgHet gebied tussen grofweg Larochette en Echternach wordt La Petite Suisse genoemd, Klein Zwitserland dus. Het is een streek met bizarre rotspartijen, nauwe kloven, grotten en watervalletjes. Het is natuurlijk niet te vergelijken met het echte Zwitserland, maar het lokt wel toeristen. Na de laatste ijstijd heeft het vele smeltwater zich een weg gebaand door de nauwe valleien en de zachte zandstenen rotsen nog verder uitgeslepen. Veel rotsen hebben grillige en merkwaardige vormen en de lokale bevolking heeft in de loop van de tijd heel wat benamingen bedacht, zoals de Preekstoel, de Wolfsschacht of het Arendsnest. Centraal in Klein Zwitserland loopt het Mullerthal.
Klein Zwitserland, Luxemburg Klein Zwitserland, LuxemburgHier en daar zijn parkeerplaatsen waar je de auto kunt neerzetten om van daar wandelingen te maken, maar je kunt ook in een dorpje parkeren en dan gaan lopen. Wij maken een lange wandeling in de buurt van Berdorf, waar je eerst door een hele smalle kloof naar boven loopt. Puur natuur is het allemaal niet meer want op diverse plekken zijn trappen aangebracht en ijzeren leuningen, allemaal voor het gemak van de toeristen, maar natuurliefhebbers zullen er minder van gecharmeerd zijn.
Klein Zwitserland, Luxemburg Klein Zwitserland, LuxemburgWe dalen en stijgen heel wat af en we beginnen aardig te zweten in de voorjaarszon terwijl de grond nog bezaaid ligt met de bladeren van afgelopen herfst. Bomen lijken uit de rotsen te ontspringen. Het klimaat in dit kleine stukje Luxemburg is opvallend vochtig, een soort micro-klimaatgebied met een luchtvochtigheidsgraad van bijna 100% het hele jaar door. Er zijn uiteraard allerlei verhalen verbonden aan de benaming van de verschillende rotsformaties, versteende elfen en kabouters, mensen die door tovenaars betoverd werden en sprookjespaleizen. Jammer genoeg hebben we daar niet veel informatie over gevonden.
Klein Zwitserland, LuxemburgOver de glibberige blaadjes dalen we (meer glijdend dan lopend) steil naar de weg af en lopen langs de weg terug naar de auto. We hebben voor ons doen een behoorlijke tippel gemaakt, we zijn niet zulke lange-afstandlopers (zere rug, zere voeten, we worden wat ouder...). Nu wordt het tijd voor een korte pauze en een bak koffie, dus we rijden naar Echternach.
Echternach St. Willibrord abdij, EchternachWe parkeren vlakbij de brug die de grens met Duitsland oversteekt. Echternach is eeuwenlang een bedevaartsplaats geweest vanwege het graf van Willibrord, in Nederland ook wel een bekende als prediker onder de Friezen en de eerste bisschop van Utrecht. Het kerkje dat hij in Echternach kreeg werd groter en groter en werd uiteindelijk een rijk en machtig klooster.
Pleintje EchternachDoor de aanwezigheid van het klooster kreeg het dorp Echternach ook steeds meer betekenis en werd een levendige marktplaats. Wel is het in de loop der eeuwen meermalen verwoest, geplunderd door de Noormannen en in de 15e eeuw zelfs een keer helemaal uitgebrand. Het huidige centrum is na die brand weer opgebouwd en behouden gebleven. Wat ons vooral opvalt dat er minstens drie hele grote apotheken op de hoeken van het plein staan. Zouden er nog steeds veel zieken op bedevaart komen, of is dit een heel ongezond dorpje?
Pleintje Echternach EchternachOp de foto links staat ook een reconstructie van het 'la croix de justice'. Een verdachte moest hier op zijn knieën schuld bekennen (schuldig of niet) en dat ging niet altijd zachtzinnig. Tevergeefs heeft een groep burgers zich verzet tegen de plaatsing van het kruis maar het zal voornamelijk als toeristentrekker bedoeld zijn.Een leuk detail vinden we de leistenen daken die zich grappig (maar waarschijnlijk heel efficiënt) tegen de dakkapellen opkrullen.
In de zomer kun je in Echternach over de koppen lopen en behalve natuur zijn er ook meerdere musea, waarvan de meeste nu nog gesloten. Wij vermaken ons prima op het terras waar steeds meer Luxemburgers zich heen wagen. Op een enkele plaats na hebben wij vooral uitgestorven dorpjes en stadjes gezien tot nu toe.
Ernz Noire SchiessentümpelAls we richting Larochette rijden komen we in de buurt van Consdorf nog langs de Schiessentümpel, een stenen bruggetje boven een mini-watervalletje die ook nog eens is aangelegd, lezen we later. Het is de meest bezochte attractie van het Müllerthal, maar nu is er helemaal niemand en we lopen er een stukje rond; ook vanaf hier kun je prachtige wandelingen maken.
Burcht in Larochette LarochetteLarochette (het rotsje) wordt gedomineerd door het kasteel op de rots. Tegenover het kasteel staat een wachtoren met de naam 'Verlorenkost'. Tijdens de bouw struikelde een vrouw die de metselaars het eten bracht, de potten braken en het voedsel, de kost, was verloren.Het plein in het centrum ligt er wat verlaten bij, alleen wat kinderen zijn aan het voetballen tegenover de Sint-Donatuskerk. Na een korte wandeling rijden we verder, op zoek naar het kasteel Meysembourg.
Meysemburg is privé-bezit en schijnt sprookjesachtig mooi te zijn. We proberen er met de auto dichtbij te komen, maar alle wegen lopen dood en het blijkt dat je er alleen heen kunt wandelen. We hebben vandaag al zoveel gewandeld dat we daar niet echt veel zin meer in hebben. Dan moeten ze het zelf maar weten als ze niet op de foto willen!Eén van de doodlopende wegen loopt langs een nieuwbouwwijk aan de rand van een dorpje met grote villa's. Op een veranda zit een heel gezin in slobberkleren van de namiddagzon te genieten, het lijkt de familie Flodder wel. Uiteraard kijken ze ons na als wij het doodlopende pad inrijden en hebben lol als ze ons even later zien terugrijden. Jammer dat we daar niet stiekem een foto van hebben kunnen maken.
We zijn wat later dan anders weer terug in ons huisje, de zon is bijna onder en we ploffen vermoeid neer. Gelukkig hebben we nog een lange ontspannen avond voor ons en hoeven we helemaal niets meer.

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 Naar boven