Maandag 23 december, Cushendall - Belfast en de reis naar huis
De laatste ochtend en onze pech in dit hotel is nog niet helemaal voorbij, tenminste voor Lies. In plaats van de door Lies bestelde fried eggs bij het ontbijt krijgt ze scrambled eggs. Eieren zijn eieren, zul je zeggen, maar scrambled eggs is mijn favoriete ontbijt en van Lies absoluut niet. We zijn de enige hotelgasten maar het personeel is zo druk bezig met van alles en nog wat, dat we ze hiermee maar niet lastig willen vallen.
Eerst rijden we door Glenballyemon en de Glenariff Valley, twee prachtige valleien met alweer overal watervallen die van de steile heuvels het dal in storten. In deze buurt zijn sporen van bewoning uit het stenen tijdperk gevonden en het is een goede lokatie: beschut door de bergen, vruchtbaar gebied en vlakbij de zee.
Vanaf de kustroute zijn er meerdere valleien die het binnenland inlopen en we rijden ze allemaal af. We hebben de hele dag nog de tijd voor we bij het vliegveld moeten zijn.
Het is ons opgevallen dat de wegen in Noord-Ierland beter zijn dan in de republiek Ierland, maar soms wel erg smal. Hoe meer we richting zuiden rijden (in Noord-Ierland), des te beter worden de wegen.
Het is ons opgevallen dat de wegen in Noord-Ierland beter zijn dan in de republiek Ierland, maar soms wel erg smal. Hoe meer we richting zuiden rijden (in Noord-Ierland), des te beter worden de wegen.
Vanaf Carnlough tot aan Larne loopt de weg vlak langs de zee die hoog opspat tegen de vrij lage zeewering. Hoe zouden ze al die betonblokken toch hebben aangelegd?
Bij Larne gaan we op zoek naar de waterval bij Glenoe, maar vinden doen we hem niet. Op een picknickplek smeren we alvast de broodjes voor de terugreis. Tot nu toe was het vandaag redelijk droog, af en toe een beetje mottig, maar het begint langzamerhand echt te regenen. Maar het is niet koud met ruim 10°.
In Carrickfergus hebben we dan onze laatste publunch. We wandelen wat door het stadje, maar het weer wordt nu echt onaangenaam. We besluiten nog wat mooie routes te rijden door de binnenlanden maar erg veel valt er niet meer te zien in de harde regen. Toch nog even echt Iers weer!
Nog even samen op de foto en dan rijden we richting vliegveld. Uiteraard verdwalen we nog een aantal keren door de slechte wegbewijzering, maar we hebben alle tijd.
Bij het vliegveld rijden we 3x rond op zoek naar een benzinestation, maar de enige die er is doet niets. Er is ook niemand op het kantoortje en mensen in de buurt weten me te vertellen dat de pompbediende zijn teatime heeft. Geen idee wanneer hij terugkomt. Dus rijden we zo'n 10 kilometer terug naar het vorige dorpje en vervolgens weer naar het vliegveld. Maar in de paar minuten dat we getankt hebben, heeft het leger de weg afgezet en worden we aangehouden door militairen met mitrailleurs in de aanslag, gericht op de autobanden. Tot nu toe hebben we eigenlijk niets gemerkt van de aanwezigheid van het Engelse leger, maar dankzij de spoorloze pompbediende maken we dit nog even mee. Wij mogen direkt doorrijden, maar niet iedereen is zo gelukkig.Nog even samen op de foto en dan rijden we richting vliegveld. Uiteraard verdwalen we nog een aantal keren door de slechte wegbewijzering, maar we hebben alle tijd.
Op het vliegveld zijn we nog even zoet met het invullen van papieren voor de huurauto (we hebben onze schade aan de wieldop netjes gemeld, maar dat kost ons nu een half uur aan formaliteiten (en uiteindelijk € 46 op onze creditcard)) en voor we het weten zitten we alweer in de lucht, weg van dit mooie en werkelijk groene eiland. Uiteindelijk zijn we pas na twaalven 's nachts thuis, maar met ons gevoel zitten we nog steeds een beetje in Ierland. Een prachtig land, zucht...