Langs de westkust naar het noorden van Kefalonië

En al snel komen we langs een heel mooi strand, zeker van bovenaf gezien: het Myrtos (of Mirtos) strand in de Myrtos baai, één van de meest gefotografeerde stranden van Griekenland volgens onze reisgids en wij doen daar zeker aan mee. We kunnen ook niet goed een keuze maken welke foto we wel en niet plaatsen dus we hebben maar een paar verschillende hier neergezet. Ook 's middags, als we er weer langskomen, stoppen we nogmaals voor wat foto's en je ziet dan de auto's van de badgasten langs de steile weg geparkeerd staan.

Het turqoise water met het glinsterende witte kiezelstrand ervoor ziet er heel mooi en aanlokkelijk uit maar het is ons net iets te druk en het water schijnt hier snel diep te worden.
De baai wordt omgeven door 2 bergen waaronder de op 1 na hoogste berg van Kefalonia, de Agia Dynati, waar een mooi verhaal aan vastzit. Er was een voorspelling dat de oppergod Kronos zijn macht zou kwijtraken aan één van zijn kinderen. Zelf had hij ook zijn vader van de troon verstoten en om te voorkomen dat hem hetzelfde zou overkomen, at hij daarom al zijn kinderen op. Toen zijn vrouw Rhea bevallen was van Zeus gaf ze Kronos echter een rots met kleren eromheen die hij opat. Zeus kon ongestoord opgroeien en dwong als volwassene zijn vader alle verslonden kinderen uit te spugen. Ook de rots spuugde hij uit en die kwam hier terecht, de Agia Dynati.

We zitten nu in het noorden van het eiland en gaan een stukje het binnenland in op zoek naar een klooster. Daarvoor moeten we dezelfde Agia Dynati op en komen zo ook door het dorp Makriotika waar uiteraard een oorlogsmonument in het midden van het dorp staat. Maar dit keer is het niet alleen voor de slachtoffers van de 2e wereldoorlog maar ook voor die uit de burgeroorlog die erop volgde (1946-1949). Deze strijd ging tussen de communisten uit het verzet en de koningsgezinden die de regering in ballingschap steunden, waarbij de laatsten uiteindelijk wonnen.

Vlakbij Makriotika gaan we op zoek naar het Themata klooster (letterlijk het heilige klooster van de maagd van de thema's of kwesties, geen idee wat daar precies mee bedoeld wordt) vanwaar we een weids uitzicht op Ithaka hebben, het eiland van Odysseus waar ik graag een keer heen wil (volgend jaar misschien) en de Ionische Zee. De auto zetten we aan het einde van de doodlopende weg neer en wandelen het laatste stukje naar het klooster.

Volgens de ene bron is het klooster gesticht in de 10e eeuw, een ander zegt de 16e eeuw. De meeste gebouwen zien er in ieder geval modern en goed onderhouden uit hoewel het er verdacht stil is, we zien geen mens.
Het Grieks-Orthodoxie geloof is nog steeds officieel de staatsgosdienst van Griekenland hoewel kerk en staat officieel gescheiden zijn. Priesters (die hier mogen trouwen in tegenstelling tot die van de Rooms Katholieke kerk) worden betaald door de staat. Zeker als een linkse partij aan de macht is, wordt er gesproken om de macht van de kerk in te perken maar tot nu toe heeft niemand het daadwerkelijk aangedurfd. Een staatsman zei eens dat de kerk als (houts)kool is: als je het aanraakt wanneer het brandt, verbrand je je vingers, als het niet brandt krijg je vieze handen. Je kunt er dus beter afblijven. Ondertussen duiken er steeds meer schandalen op, zoals de laatste jaren bij veel meer instanties gebeurt en volgens sommigen verkeert de kerk in een crisis. Ondertussen is nog steeds ruim 97% van de bevolking in naam Grieks-Orthodox en spelen kerkelijke feesten een belangrijke rol in het dagelijkse leven.

Wij hebben wel vaker duidelijk gemaakt dat we het niet zo op hebben met instituten die beweren als enige de waarheid in pacht te hebben, maar we zijn altijd wel benieuwd naar de kunstuitingen die ze voortbrengen. Maar op deze plek zijn we vooral door wat onze reisgids over de omgeving zegt: het is een betoverende plek met een wonderlijk bos reuzeneiken naast het klooster. Her en der staan inderdaad wat grote eiken maar betoverend vinden we de plek echt niet, daar is toch wat meer voor nodig. We lezen wel dat het klooster in 1970 heropgebouwd is, vandaar dat het er zo modern en goed uitziet.

Weer naar de kust rijdend zien we Assos in de verte liggen en het 16e eeuwse Venetiaanse fort op de helling er tegenover op het kleine schiereiland waar het dorp Frourio ligt. Volgens onze gids is het een flinke klim naar het kasteel toe en aangezien ik nog steeds last van mijn knie heb, slaan we het kasteel maar over. De uitzichten die we hier langs de kust hebben zijn al prachtig genoeg. Assos is trouwens wel een charmant dorpje om te bezoeken en strijdt met veel andere dorpen om de titel 'mooiste' dorp van Kefalonia.

Er zijn echter zoveel mooie dingen aan Griekenland, zoals de diverse tinten die het blauw van de zee aanneemt onder de stralende zon. Soms zijn de kleuren net onecht, alsof ze uit schildersverf bestaan en af en toe kijk ik op mijn camera of ik geen instellingen verkeerd heb staan waardoor het blauw anders overkomt dan in het echt. Maar nee, het zijn de echte kleuren. En dat is niet alleen hier zo, op alle Griekse eilanden en de kusten van het vaste land kom je zulke plaatjes tegen, ik kan er nooit genoeg van krijgen.

Dan rijden we naar het noordelijkste kustdorp van het eiland, Fiskardo, één van de dorpen die niet verwoest werd door de aardbeving van 1953. De inwoners zagen dat als een teken dat zij beschermd werden door de eilandheilige Gerasimos terwijl de rest van het eiland min of meer gestraft werd. Wetenschappers kwamen er echter achter dat er onder Fiskardo een grote luchtbel zit waardoor de schokken gedempt werden en het dorp gespaard.
Het dorp is net een levende ansichtkaart met de gekleurde huizen en erg geliefd bij toeristen zodat het erg druk is op de terrasjes in de haven.

We weten toch een plekje te bemachtigen en het menu ziet er zo aantrekkelijk uit dat we maar weer eens iets gaan eten, om de prijzen hoeven we het niet te laten. Ik probeer de gevulde paprika eens maar er blijkt vooral veel rijst in te zitten in plaats van gehakt wat meestal gebruikt wordt. Maar nog steeds lekker net als de kipschnitzel die Lies neemt. De gerechten zullen hier vast meer aan de toeristen zijn aangepast dan dat ze origineel Grieks zijn.