Langs de zuid en oostkust van Kefalonië

We gaan vandaag al vroeg op pad om de zuidkant van het eiland te verkennen. Er schijnt af en toe wel een zonnetje maar we gaan ervanuit dat vandaag geen stranddag wordt want het is ook wat frisser en er waait een stevige wind. Vanuit Lakithra gaan we weer via de smalle weggetjes naar beneden, we zitten toch nog redelijk hoog. We beginnen weer aan de achterkant van het vliegveld dat vlak langs de zee ligt en waar de vliegtuigen vlak over je hoofd vliegen zoals op veel Griekse eilanden. Ik blijf het een spectaculair gezicht vinden, helemaal als je zelf vanuit het zeewater omhoog kijkt en het net is alsof je ze kan aanraken.

Vanaf het vliegveld naar het zuiden zijn een aantal kleine strandjes die minder bekend zijn en waar het dus normaal al wat rustiger is, maar vandaag is er helemaal niemand en het water ziet er woest uit. Lies kon een paar jaar geleden maar met moeite overeind blijven in de golven en werd bijna meegesleurd in de sterke stroming, dus we hebben wel respect gekregen voor de kracht van het water.

De diverse kleine strandjes aan deze kant van Kefalonia liggen vaak verscholen of zijn alleen bereikbaar via een trap vanaf de soms hoge rotsen. Bij Pessada zien we een mooi, geheel verlaten strand onderaan steile hoge rotsen. Dat is niet altijd zonder gevaar want 2 maanden na onze reis stort een deel van een rots in op Zakynthos, op een strand waar veel toeristen waren. En met de aardbevingen die ze hier af en toe hebben blijft er natuurlijk altijd wel een risico, waar je ook bent. Maar tja, daar kun je je vakantie niet op plannen.
Bij het haventje rechts schijnt de apostel Paulus ooit schipbreuk te hebben geleden, zo vertelt een kleine schrijn.

We komen door een aantal kleine dorpjes die wel leuk maar niet heel bijzonder zijn tot we bij de zuidoostpunt van het eiland zijn. Daar ligt Skala waar onder andere de resten van een Romeinse villa uit de 2e eeuw n.c. te bezoeken zijn. Er zijn nog een zestal kamers zichtbaar en sommige mozaïeken zijn nog goed te zien. Het gebruik van mozaïeken op de vloer was heel gewoon in Romeinse villa's en herenboerderijen. In veel landen rond de Middellandse Zee liggen deze vloeren gewoon in de buitenlucht maar hier heeft men een overkapping tegen erosie door de regen gemaakt.

Deze reis willen we wat meer foto's maken van de afbeeldingen in de Grieks-orthodoxe kerken, dat hebben we nog niet zo veel gedaan. Voor ons zijn de iconen een soort kunstvorm maar voor de Griek hebben ze veel meer betekenis. Daarom is het mooi dat er niemand in de St. George kapel is zodat wij rustig kunnen rondneuzen en fotograferen. De iconen (bijbelse afbeeldingen op hout geschilderd) hebben een levendige kleur, alsof ze net gemaakt zijn en de stijl is hier eenvoudig, maar daardoor ook indringend.

Uiteraard beweert ook de Grieks-Ortodoxe kerk als enige de echte waarheid in pacht te hebben. Toevallig heb ik een boek mee, 'What is orthodoxy' waarin uitgelegd wordt waarom dat zo is: omdat het zo is..., omdat het zo geschreven staat... enzovoorts. Wat me vooral opvalt, is dat men sterk hecht aan tradities en vernieuwingen verwerpt. Dat is ook niet nodig, zegt men, de waarheid hebben we immers al en alles is vastgelegd in tradities die we dus moeten volgen. Rare redenaties waar wij niet zoveel mee kunnen maar gelukkig mag (van ons) iedereen geloven wat hij/zij wil.

Naast de kerk liggen de fundamenten van een oud heiligdom uit de 6 eeuw v.c. Maar het terrein is omheind en er staat alleen een informatiebord dat vertelt dat deze resten in 1812 ontdekt zijn met wat voorwerpen (zoals aardewerk voor de datering) maar dat niet bekend is voor welke godheid de tempel was.
Volgens onze reisgids heeft Skala door de ligging veel zon en weinig wind maar vandaag is het andersom. Er zijn mooie, lange zandstranden maar die zijn grotendeels leeg en ook wij vinden het veel te koud vandaag.

Langs de oostkust rijden we naar het noorden, richting Poros waar we eergisteren met de ferry aankwamen maar onderweg worden we nog even gehinderd door een koe die maar moeizaam opzij wil gaan.
Poros is maar een klein plaatsje en, ook al is het nu rustig, meestal zijn er meer toeristen dan inwoners (zo'n 1.000). Wij wandelen wat rond en kiezen een plekje op één van de terrassen die op de zee uitkijken. In onze gids lezen we dat in de kloof achter Poros ook nog een grot te zien is waar prehistorische resten gevonden zijn maar er staat niet bij of je die kunt bezoeken. We gaan sowieso nog 2 andere grotten bezoeken dus deze bewaren we gewoon voor een andere keer.

Als we weer op weg gaan, nemen we de route door de kloof en zien ook nog een bordje naar een Myceense graf uit 1.350 v.c., een zogenaamde tholos. Het hek is echter dicht en er is niemand te zien dus moeten we genoegen nemen met een foto van veraf. Ook hier zien we een overkapping boven de opgraving, een goed teken dat er wel voor gezorgd wordt. Nu nog geld verdienen door bezoekers toe te laten, dan wordt het nog wel wat met Griekenland. De economische crisis mag dan ook hier wel bijna voorbij zijn maar men laat nog zoveel kansen liggen om geld te verdienen met de kunst- en cultuurschatten die het land rijk is.

Tussen de beboste berghellingen door gaan we langzamerhand terug. Het regent steeds vaker en het is echt koud geworden, onder de 20 graden. De wegen die we nu nemen, zijn erg slecht en af en toe ontbreekt er een stukje of liggen er dikke keien langs en op de weg zodat we niet hard opschieten.

Af en toe zitten we in de mist maar als het dan ineens weer helder wordt, hebben we een prachtig uitzicht op het erachter liggende dal. En wanneer we het dal ingaan, zien we op een rots er middenin een kasteel liggen, dat was ons nog niet eerder opgevallen. Later komen we erachter dat we het zelfs vanaf de parkeerplaats bij ons appartement kunnen zien.
We zijn net op tijd thuis want de regen valt nu continue en waait er een harde wind, geen weer om buiten te zijn. Toch zien we ook de eerste muggen sinds we hier zijn. Is dat een teken dat het mooier weer gaat worden?