Lies & Teije's reis website

Naar Zalongo, Preveza en Parga


Home -> Europa -> Griekenland -> Reisverslag Griekenland -> 09 & 10 juli 2017
Zoeken

Zondag 09 juli, naar Zalongo, Preveza en Parga

We gaan vandaag naar het zuiden om de archeologische site Kassopi te bekijken maar ook het monument van Zalongo en dan naar Preveza. Eerst komen we vlak langs het Nekromanteion maar daar zijn we 2 jaar geleden al geweest. Via Megadendro en Myrsini rijden we de bergen in, smalle bochtige wegen die Teije zo leuk vindt maar ik wat minder. De bewegwijzering is op veel plekken bijna onleesbaar geworden maar dat zijn we ondertussen wel gewend in Griekenland. Het komt vaak genoeg voor dat er helemaal geen wegwijzers staan. Maar gelukkig hebben we de navigatie nog en tegenwoordig zoeken we vaak de lengte- en breedtegraad van een plek op en voeren die als bestemming in. In een scherpe bocht zien we vervaagde bordjes die aangeven dat hier het oude Kassopi is maar de roestige hekken zijn allemaal gesloten en we kunnen het terrein niet op. Het was een redelijk grote stad met 6 kilometer stadsmuur eromheen en we moeten maar hopen dat de site in de toekomst wel weer te bezoeken is. Vlakbij is het monument van Zalongo, op de berg van Zalongo.
Het monument van Zalongo (Zaloggo) Het monument van Zalongo in de zonHet monument was van ver af al te zien en steekt imposant tegen de blauwe hemel af. De reden voor het monument is heel wat minder mooi: de inwoners van Souli waren heftige tegenstanders van de Ottomanen en Ali Pasha die toen de heerser was. In 1803 werden de meeste Soulioten door de Turken gedood maar een groep vrouwen met hun kinderen wist te ontsnappen. Ze werden echter in het nauw gedreven op een klif, de Stefani, en konden geen kant meer op. Volgens het verhaal begonnen ze te dansen, gooiden hun kinderen van de rotsen en sprongen er zelf dansend achteraan. Ze wisten wat hun zou overkomen als ze in handen van de Turken zouden vallen en verkozen de dood boven een leven van slavernij, onderdrukking en verkrachting.
Er gaan verschillende verhalen rond, zo zou het om 22 of 63 vrouwen gaan, er zouden wel of geen mannen bij zijn en sommige kinderen zouden de val van meer dan 70 meter overleefd hebben en verzorgd zijn in het klooster onderaan de klif. Hoe dan ook, het is een indrukwekkend en triest verhaal en wij kunnen ons er geen voorstelling van maken hoe die vrouwen zich gevoeld moeten hebben dat ze tot zo'n daad gedreven werden.
Het verhaal deed snel de ronde in Griekenland en Europa en inspireerde tijdens de onafhankelijkheidsoorlog (1821-1829) tot de leuze: de vrijheid of de dood! Het monument werd in 1961 voltooid en toont 6 dansende vrouwen die hand in hand staan en wordt ook wel 'de dans van Zalongo' genoemd.
Trappen naar het Zalongo monument Teije dubt of hij gaat klimmen bij Zalongo410 treden leiden naar het monument maar na de eerste treden weet Teije eigenlijk al wel dat zijn knie dit niet gaat redden en ik krijg bij zo'n klim snel last mijn rug. Absoluut niets in vergelijking met wat die vrouwen in 1803 moesten doorstaan maar wij kiezen ervoor een andere keer terug te komen als we beiden wat fitter zijn en dan ruim de tijd te nemen om naar boven te klimmen. We zijn ontzettend onder de indruk van het verhaal, de plek en wat we van hier kunnen zien van het monument dat we zeker een keer naar boven willen, we zijn wel een beetje teleurgesteld dat dat nu niet lukt.
Een bloemenbakauto in Nea ThesiWe rijden de bergen uit in de richting van de kust bij Nea Thesi en Kanali waar we koffie drinken. Dan rijden we door naar Nikopolis aan de baai van Amvrakikos. De baai is een grote binnenzee met aan de noordkant veel moerassen en een deel ervan is een nationaal park waar veel soorten vogels voorkomen. Ook wordt er in de binnenzee veel vis gekweekt. De zee is vooral bekend van de slag bij Actium (dat nu Aktion heet) waar in 31 v.c. de vloot van Cleopatra en Marcus Antonius tegen die van Octavianus vocht waarbij Cleopatra verloor. Octavianus werd later keizer bekend onder de naam Augustus.
Vroeg-Byzantijnse muren van Nicopolis Restanten van het oude NicopolisNa zijn overwinning stichtte Octavianus hier de stad Nicopolis, de stad van de overwinning. De bewoners uit de omliggende plaatsen werd gedwongen naar de stad te verhuizen en hun eigen dorpen en steden werden met de grond gelijk gemaakt. Er zijn nog veel restanten uit de Romeinse en Byzantijnse tijd te vinden en er worden nog altijd opgravingen verricht. Er zijn een paar bijzonder mooie mozaieken gevonden in een Romeinse villa maar een groot deel van het terrein is afgesloten en we kunnen lang niet alles bezoeken. Jammer, maar wel typisch Grieks.
Straatje in Preveza Tuintje in PrevezaDaarom rijden we door naar Preveza dat, net als gisteren Perdika, wel uitgestorven lijkt, er zijn vrijwel geen mensen op straat. Preveza is een kleine havenstad en tegen een heuvel gebouwd. We lopen eerst naar de boulevard aan de zee en dan door de smalle steegjes waar we een terrasje opzoeken voor een frisse salade. Ook vandaag is het bijzonder warm en we kunnen een verfrissing wel gebruiken. Het valt me op dat de inwoners dol op bloemen zijn en ook met hete zomerweer zorgen ze er goed voor, we zien heel wat leuke binnenplaatsen die zijn opgesierd met kleurige bloemen.
Klokkentoren in PrevezaMaar we snappen niet dat het zo stil is op straat, zou dat ook komen door de hitte? We lezen in onze reisgidsen dat Preveza een groot cultureel centrum is waar regelmatig festivals gevierd worden. Er is zelfs een sardinefestival dat in het eerste weekend van agustus wordt gehouden waarbij 2 ton sardines wordt gegrild en de wijn gratis is. In de stad zelf zijn de resten van meerdere forten te zien waaronder een Venetiaans fort want in de oorlog van Venetië tegen de Ottomanen pikten ze regelmatig stukjes Griekenland in hoewel Preveza later weer werd teruggegeven aan de Turken en pas in 1912 deel werd van het huidige Griekenland. Er is een Ottomaanse klokkentoren uit 1752 maar de kleinere klokkentoren, hier op de foto, vinden we zelf veel leuker.
Uitzicht op de baai bij Skala strand Vanaf ons balkon in AmmoudiaOp de terugweg naar Ammoudia bekijken we nog een paar strandjes maar komen toch weer uit op bij het strand aan de Baai van Odysseus waar het vandaag iets drukker is dan gisteren maar niet zo druk als op veel andere stranden die we gezien hebben. Aan het einde van de middag gaan we terug naar Ammoudia waar we nog wat door het dorp wandelen en een terrasje opzoeken. Daarna brengen we de avond op ons smalle balkon door, eigenlijk is het een galerij die helemaal rondom het gebouw loopt. Er is maar 1 andere kamer verhuurd dus wij hebben van niemand last (en niemand van ons).

Maandag 10 juli 2017, naar het leuke maar toeristische Parga

Agios Giannakis strand De baai bij LychnasVanaf de doorgaande weg naar Igoumenitsa slaan we af naar de kust. Ook dit is een bergachtig gebied en er zijn niet overal doorgaande wegen zodat we soms een stuk moeten omrijden om een plek te bereiken. Op weg naar Parga willen we namelijk ook alle tussenliggende strandjes zien en daarvoor moeten we af en toe weer wat spannende, smalle weggetjes af. De kust is hier erg grillig en er zijn heel veel inhammen en baaien, soms met mooie maar vaak kleine strandjes. We hoeven nog niet naar het strand, dat doen we vanmiddag wel, maar het is wel leuk om ze allemaal te zien.
De kust voor Parga Rotseilandjes voor de kust van PargaParga is een schattig dorp dat tegen een heuvel aan ligt met in de haven gekleurde huisjes en heeft 2 stranden in het stadje zelf, maar daardoor is het ook de meest toeristisch plek van de regio geworden. Twee jaar geleden waren we hier ook al eens maar dat beseffen we eigenlijk nu pas, nu we het reisverhaal opschrijven. Als we vandaag het stadje binnen rijden denken we nog dat we er voor het eerst zijn. Dat gebeurt ons niet vaak, dat we zoiets vergeten. Terwijl het toch een heel karakteristiek plaatsje is met de eilandjes en rotsen in de zee voor de stad.
Kapel op het eiland Panagia voor Parga Het drukke strand in PargaHet grootste eiland is Panagia, een woord dat letterlijk 'algeheel heilig' betekent en wordt gebruikt om Maria, de moeder van Jezus aan te geven. De naam Maria wordt nauwelijks gebruikt in het Grieks-orthodoxisme. Op het eiland staan een kerkje en een kapelletje, beide gewijd aan Maria. Er zouden ooit twee beelden van Maria hier zijn aangespoeld wat de Grieken als een teken zagen. Vanaf het drukke strand in het stadje kun je er zo naar toe zwemmen. Iets meer naar het westen, achter de hoge heuvel waarop een Venetiaans fort staat en buiten het centrum, is een nog groter strand maar dat hoort grotendeels bij verschillende toeristenresorts.
Parga is tegen een heuvel gebouwd Het Venetiaanse kasteel in PargaHet kasteel staat bovenop een rots die in zee uitsteekt en werd al in de 11e eeuw gebouwd door de bewoners om zich te verdedigen tegen piraten en de Ottomanen. In de 13e eeuw kregen de Venetianen steeds meer macht in dit gebied en zij versterkten het fort. Maar de Turken vernietigden het 2 maal en iedere keer bouwden de Venetianen het weer op. Ook de Britten waren hier nog even maar verkochten de stad zo door aan de Turken, waar de inwoners natuurlijk niet zo blij mee waren en de meesten verhuisden naar Korfoe. Nu is het fort een geliefde plek om naar de zonsondergang te kijken.
Steegje in PargaAan het einde van de haven vinden we een smalle trap die naar de steegjes van de oude binnenstad gaan, een gezellige wirwar van straatje waar veel winkeltjes gevestigd zijn, de meeste uiteraard voor toeristen zoals allerlei soorten souvenirwinkels met veel handgemaakte lokale producten. Het is ontzettend leuk om hier rond te dwalen en je kunt ook verder klimmen naar het kasteel maar de knie van Teije werkt niet echt mee en na een tijdje gaan we toch maar weer voorzichtig naar beneden. Daar zoeken we een terras op om wat uit te rusten en de moeilijkheid is niet om een terras te zoeken maar om er eentje uit te kiezen want de hele haven is ermee volgebouwd.
In onze reisgids beweert men dat Parga een goed bewaard geheim van Griekenland is, maar wie al die toeristen ziet rondwandelen en badderen weet dat heel veel mensen het geheim toch al ontdekt hebben. In het hoogseizoen schijnt echt alle accommodatie uitverkocht te zijn. Maar een bezoek is het zeker waard en wij zullen ook zeker nog wel eens terug komen.
Het strand bij de Baai van OdysseusNa ons bezoek rijden we in de middag naar ons eigen, lege strand, wat een verschil met Parga en de andere stranden hier in de buurt. In het weekend is het altijd drukker omdat de Grieken dan ook graag zelf naar het strand gaan maar vandaag hebben we weer een vrijwel leeg strand voor onszelf. Deze plek komt dus op onze lijst met pareltjes en best bewaarde geheimen van Griekenland. Toegegeven, die hagelwitte strandjes in kleine baaien met kliffen op de achtergrond en een azuurblauwe zee voor je zien er veel idyllischer uit maar uiteindelijk gaat het toch om of je rustig van de omgeving kan genieten of dat je het met honderden anderen moet delen. Onze meest favoriete stranden zijn niet de mooiste maar wel de lekkerste, rustig, met fijn zand, een zandbodem in zee en kalm water.

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 Naar boven