Lies & Teije's reis website

Naar Zakynthos stad en shipwreck bay


Zoeken

Maandag 03 juli, naar Zakynthos stad en shipwreck bay

Standbeeld Glorie in Zakynthos stad Solomos plein in Zakynthos stadHet is alweer een zonovergoten dag en vandaag willen we naar Zakynthos stad en daarna het noorden van het eiland. Vlak buiten de haven parkeren we en wandelen langs de boulevard naar het centrum. Na de aardbeving van 1953 is de stad opnieuw opgebouwd met ruime pleinen en het ziet er erg modern uit hoewel veel huizen nog een spoor vertonen van de vroeger gebruikte Venetiaanse stijl. Na de aardbeving hebben trouwens veel inwoners voorgoed het eiland verlaten en zijn naar Athene gegaan of het buitenland. Op het grootste plein, Solomos, geplaveid met witte marmeren tegels, heb ik toch een beetje spijt dat ik geen zonnebril op heb, de glans doet letterlijk pijn aan de ogen.
Langs het plein staan diverse standbeelden waaronder die van de nationale dichter Dionysios Solomos naar wie het plein genoemd is en zijn Hymne aan de Vrijheid (het Griekse volkslied) is gericht aan Glorie die hier gepersonificeerd wordt met een lauwerkrans.
Solomos plein in Zakynthos stadVoor een kleine stad als Zakynthos (of Chora zoals het ook wel genoemd wordt, met zo'n 10.000 inwoners) is het Solomosplein wel erg groot en het zou leuker zijn als er af en toe activiteiten gehouden zouden worden of als het plein iets meer invul zou hebben (een mooie fontein bijvoorbeeld). Aan de landzijde van het plein loopt een voetgangersgebied met winkelstraten en restaurants, leuk om een keertje doorheen te lopen. Er zijn een paar musea en uiteraard kerken die je kunt bezichtigen zoals de Agios Nikolaos tou Molou-kerk aan het Solomosplein. Het voetgangersgebied loopt door tot het St. Markosplein dat kleiner is en waar gezellige terrasjes zijn waar de Grieken zelf graag zitten. Daar staat ook een van de zeldzame katholieke kerken in Griekenland.
De haven van Zakynthos stad Heilige Dionisius kerk in Zakynthos stadWanneer je langs de boulevard loopt valt vooral de St. Dionysios kerk op die met zijn witte klokkentoren boven alle andere bouwwerken uitsteekt. De kerk werd in 1948 gebouwd en is gewijd aan de beschermheilige van het eiland, St. Dionysios. Het schijnt dat het lichaam van Dionysios na 500 jaar nog intact is en volgens de verhalen een geur van bloemen en wierook verspreidt. Hij verricht nog steeds wonderen, alweer volgens de verhalen, en dan krijgt men zijn graftombe ook niet open. Hij is dan te voet op pad en nadien ligt er vaak zeewier bij zijn voeten en vertonen zijn sandalen slijtsporen. Het schijnt dat men die sandalen om de haverklap moet vervangen.
Een voorbeeld van zijn wonderen noemt men het feit dat bij de aanslagen op het WTC op 11 september 2001 weliswaar de hele Grieks-Ortodoxe kerk van St. Nikolaas verwoest werd maar dat er 2 dingen intact gevonden werden: een kruis en een papieren icoon van Dionysios. Tja, wat zullen wij ervan zeggen...
Borstbeeld van Confucius in Zakynthos stadWanneer we teruglopen naar de auto zien we in de buurt van het Agios Markosplein een borstbeeld van de Chinese wijsgeer Confucius, wat doe die hier? Het blijkt dat de Chinese provincie Shandong, waar Conficius geboren werd, in juli 1914 een regiobond heeft gevormd met Zakynthos, een soort stedenbond maar dan wat ruimer. Het borstbeeld is een geschenk van de Chinezen en beide gebieden hebben afspraken gemaakt voor culturele uitwisselingen en het bevorderen van het toerisme tussen beide streken. Maar we zien de Grieken nog niet echt hun best doen om Zakynthiërs warm te laten lopen voor een bezoek aan China.
Een ruwe zee bij Tsilibi, Zakynthos De zee bij Ammoudi op ZakynthosVia de ruïnes van het Venetiaanse kasteel dat op de heuvel boven de stad staat, rijden we langs de noordwestkust omhoog. De golven laten wel zien dat de zee hier een stuk onstuimiger is dan aan de zuidoostkust. Eén van de bezienswaardigheden op Zakynthos zijn de Blauwe Grotten, helemaal in het noorden van het eiland in de buurt van de Skinari vuurtoren. Je kunt er met een boot een excursie heenmaken maar daar hebben wij niet zo'n zin in, vaak zit je opgepropt met een heleboel toeristen op zo'n boot en zit je vast aan een bepaald tijdschema. Wij zien genoeg andere mooie dingen.
De kust bij het Navagio strand De kust bij het Navagio strandZo zijn we nu op pad naar het Navagio strand aan de westkust, oftewel Shipwreck Bay, Scheepswrak Baai. Dit is een van de meest gefotografeerde plekken van heel Griekenland dus dat moet wel bijzonder zijn. Er is een uitkijkpunt schuin boven het strand vanwaar je het wrak kan zien, of je moet ook een bootexcursie boeken en daar hebben we dus geen zin in. Hadden we het maar gedaan! We rijden het eiland van oost naar west over en gelukkig hebben we de navigatie want de bewegwijzering is hier wel heel erg slecht en de wegen trouwens ook. Bergweggetjes brengen ons over de bergrug en vlakbij het klooster van St. George Kemnon slaan we weg af naar het strand. En staan al na een halve kilometer stil.
Auto's zijn aan beide kanten van de smalle weg geparkeerd en er komen ook tegenliggers de weg omhoog. Na een half uur staan we helemaal vast. Een grote touringcar wil omhoog, tientallen auto's naar beneden. En niemand wil achteruit rijden. Uiteindelijk stappen ik en een paar andere chauffeurs uit en sporen we mensen aan om de auto toch maar even terug te rijden en aan de kant te gaan voor de bus. Uiteindelijk is de bus voorbij maar daar komen de volgende tegenliggers al. Lies pakt de camera en gaat lopen, ik rijd in de achteruit terug, helemaal tot aan boven. Dan weet ik straks zeker dat we niet vast staan.
Maar een kilometer achteruit over een smalle bergweg met auto's aan alle kanten en verkeer dat er ook door wil, is nog niet zo gemakkelijk en ik krijg een zere nek van het achterom kijken. Het kost ook nogal wat tijd maar eindelijk ben ik boven en parkeer brutaal de auto in de berm op het kruispunt. Dat doen al die Grieken ook, dus waarom ik niet?
En dan jog ik naar beneden terwijl het minstens 35 graden is (in de schaduw en die is hier niet). Lies staat natuurlijk al heel lang op mij te wachten dus ik ga steeds wat sneller hoewel mijn dikke knie, waar wat vocht in zit, dat niet fijn vindt. Halverwege kom ik Lies tegen die teleurgesteld kijkt. 'Er zijn daar wel 1000 mensen en je ziet niets', zegt ze. Maar eigenwijs als ik ben, wil ik zelf uiteraard ook kijken en ren met de camera verder. Maar ze heeft gelijk, er staan honderden mensen en er blijkt 1 platform gebouwd te zijn die iets uitsteekt boven de rotsen vanwaar je het scheepswrak op het strand kan zien. Er kunnen 2 mensen op staan.
De kust bij het Navagio strand Schipbreuk baai of het NavagiostrandEn er staan velen te wachten dus dat gaat uren duren als je netjes in de rij gaat staan. De kliffen zijn steil, tot 200 meter hoog en erg verraderlijk en je mag niet buiten de hekken maar daar trekt niet iedereen zich iets van aan. Opzichters zijn dan ook druk bezig mensen terug te halen. Ik kan zelf ook geen ander plekje vinden vanwaar ik wel uitzicht op het wrak heb en besluit, ook enigszins teleurgesteld, joggend weer terug te gaan. Halverwege gaat het niet meer, mijn knie begint nu echt te steken en het laatste eind kom ik nog maar moeilijk vooruit. Als ik terug in de auto ben, blijkt dat we in totaal 2 uur kwijt zijn geweest vanaf het moment dat we de weg naar het platform insloegen tot nu. En dat helemaal voor niets! (deze foto is dus niet van ons)
Er gaan verschillende verhalen over het wrak dat in 1982 strandde. Zo zou de handelsboot de Panagiotis vol hebben gezeten met smokkelwaar (o.a. sigaretten en sterke drank) uit Turkije. Door slecht weer, achterna gezeten door de kustwacht, belandde het schip op het strand en terwijl de bemanning wegzwom om niet aangehouden te worden, gingen mensen uit de omliggende omgeving aan het jutten en had men heel wat feesten lang gratis drank en rookwaar. Tot zover zal het wel gedeeltelijk waar zijn, maar waarom ligt het wrak er nog? Er gaan verhalen dat het onmogelijk bleek het schip weg te slepen om allerlei redenen, het weer, de stroming, kans op vervuiling, het kostte teveel geld enzovoorts maar de Grieken zelf denken beter te weten: toen het schip er al een paar jaar lag, begonnen toeristen te vragen of ze een bootje konden huren om er naar te kijken. Pas toen besefte men dat men hier een fantastische toeristenattractie had en alle bergingswerkzaamheden werden afgeblazen. In plaats daarvan werd de plek gepromoot als publiekstrekker en dat heeft zeker gewerkt. Het witte strand, de blauwe zee waar de sreile witte kliffen tegen afsteken, het is een prachtig plaatje en met een scheepswrak erop wordt het bijna een romantisch verhaal.
Schildpadeiland Marthonisi bij ZakynthosWe zitten nu in een bergachtig gedeelte van Zaknthos en het kost een hele tijd om terug te rijden. Een Griek spreekt ons op een kruispunt aan, hij weet niet waar hij heen moet. Wij hebben ook geen idee want we hebben alleen een eindbestemming op de navigatie ingevoerd en de bordjes, als ze er al staan, schijnen hier zelfs regelmatig de verkeerde kant op te wijzen. Maar hij wil het weten. Rechts, zeg ik. Denk ik, zeg ik er nog achteraan, maar de man is al weg. Als wij een paar kilometer verder bij een dorpje aankomen, besef ik dat ik hem precies de verkeerde kant op heb gestuurd. Sorry!
Strand bij Agios Sostis De kust bij Agios SostisWij gaan vandaag verder niets meer doen, behalve naar het strand. Maar als we terugkomen bij de auto blijkt een portierdeur ontzet te zijn, iemand heeft geprobeerd in te breken. Het is niet gelukt maar naast de krassen die we al hadden zijn er flink wat beschadigingen bijgekomen en de deur gaat niet heel goed meer dicht, er blijft een lampje op het dashboard branden. De auto kan gelukkig nog wel op slot maar leuk is het niet. Een zere knie en een beschadigde auto, niet echt de dag zoals we hem gepland hadden, maar tja, je hebt nou eenmaal niet alles zelf in de hand.

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 Naar boven