Naar Diakopto op de Peloponnesos

Al vroeg hebben we de spullen naar de auto gesjouwd en rijden naar Loutra Edipsos om via een andere ferryroute naar het vasteland te gaan. We hebben in Diakopto aan de noordkant voor 2 nachten van de Peloponnesos geboekt. Daarna kijken we wel verder wat we gaan doen en of we nog verder moeten vluchten voor de hitte. In Edipsos kunnen we vrij snel de boot op en 3 kwartier later zijn we in Arkitsa. Daar gaan we de snelweg E75 op die ons binnen een paar uur voorbij Athene brengt op weg naar de Peloponnesos. We stoppen alleen even om te tanken maar verder nergens omdat het veel te warm is buiten en de airco in de auto doet het prima.

Bij het Kanaal van Korinthe stoppen we wel maar ook hier is het bijna 40 graden. Maar er staat een lekker zeebriesje en we wandelen naar de bruggen over het kanaal. Vier jaar geleden waren we hier ook al maar het blijft een bijzonder gezicht, dat kanaal dat 70 meter diep in de rotsen is gehouwen. Al in de 7e eeuw v.c. probeerde de heerser van Korinthe een kanaal aan te leggen en keizer Nero deed nog een poging in 66 n.c. maar pas in 1894 kon er eindelijk een schip doorheen. Het kanaal is ruim 6 kilometer lang en het water 8 meter diep.
Aan de bovenkant is het kanaal 24,6 meter breed en 70 meter lager 21,3 meter. De kalkstenen wanden zijn dan ook erg steil en er vallen regelmatig stukken van af. En dan ligt het ook nog in een gebied waar regelmatig aardbevingen voorkomen. Het kanaal is regelmatig afgesloten geweest en de grote containerschepen van tegenwoordig zijn te breed en moeten alsnog de 700 kilometer langere tocht om de Peloponnesos afleggen. Niet echt een succes dus maar we hebben wel een spectaculair uitzicht.

We stoppen onderweg bij een strandje in Sykia waar we de weg nog heen weten, in 2014 zijn we daar een paar dagen geweest. Toen hebben we onze eerste mini-tsunami meegemaakt en zijn al onze spullen overspoeld inclusief 2 camera's. Vandaag is het er redelijk druk maar dat is ook niet zo raar met deze hoge temperatuur. Na een uur of 2 rijden we verder, stoppen nog even in Krathi waar we wat eten. Aan het einde van de middag arriveren we in Diakopto maar we kunnen het hotel niet vinden. We wandelen wat rond en komen uiteindelijk een Australiër tegen die nogal stoned is maar wel heel aardig. Hij woont hier al een aantal jaren en kan ons uiteindelijk ongeveer aanwijzen waar we moeten zijn.

Vrijdag 30 juni 2017, we blijven in de buurt van Diakopto

Bij het stationnetje van Diakopto ontbijten we in de al warme zon. Het station is vooral bekend van de trein die door de Vouraikos kloof naar Kalavryta gaat, een spectaculaire rit van 22 kilometer over diep kloven en steile hellingen. Vroeger reden er stoomlocomotieven, waarvan eentje uit 1891 nog opgesteld staat achter het station, maar tegenwoordig rijden er diesel-electrische treinen. We merken dat het toeristenseizoen al is begonnen want het is ontzettend druk op het station en de trein zit helemaal vol. Wij slaan deze keer maar over.

We rijden vandaag een beetje rond maar het is veel te warm om iets te doen en we zoeken een strandje op. Er zijn een paar grotere stranden in de buurt maar die zitten echt helemaal vol en op de meeste stranden liggen dikke keien. Uiteindelijk vinden we aan een verlaten weggetje een plek waar het wat rustiger is maar al na een half uur komt er een familie pal achter ons zitten terwijl er zoveel meer ruimte op het strand is. De familie is flink luidruchtig en doet alsof het hele strand van hen is. Wij snappen niets van dat gedrag, waarom zijn ze niet 20 meter verderop gaan zitten? Er is ruimte zat. Wij verhuizen een paar keer een paar meter maar het is net alsof hun actieradius ook steeds groter wordt.