Het noordoosten van de Pilion en Miliës

Vandaag rijden we eerst naar het noordoosten, naar het langgerekte dorp Tsangarada waar een van de oudste bomen van Griekenland en misschien wel van Europa moet staan. Het is even zoeken maar een ober bij een restaurant waar we een kop koffie drinken, legt het me in het Grieks uit. Ik denk dat ik het redelijk snap maar onderweg moet ik toch nog een tweede keer vragen. Wel allemaal in het Grieks! En op een verscholen pleintje zien we de enorme plataan die volgens de verhalen wel 1000 jaar oud is en een doorsnede van 14 meter heeft maar misschien nog wel meer aangezien wel 4 meter van de stam onder de grond zit, onder het plaveisel.

De ober heeft me ook verteld dat er nog een tweede oude boom in het dorp staat en dat we daarvoor achter de hoofdweg langs moeten lopen. De wandelpaden zijn geplaveid met dikke platte keien zoals die vroeger overal werden gebruikt. Met deze keien zijn ook veel wandelpaden door de hele Pilion aangelegd, er schijnen zelfs Nederlandse wandelverenigingen in dit gebied te zijn, van Nederlanders die hier zijn gaan wonen. Uiteindelijk komen we door de smalle stegen en via een schoolplein bij een volgend pleintje aan.

En daar staat inderdaad nog een indrukwekkende boom met een stam van wel 10 meter omtrek. Vrijwel alle pleinen in Griekenland hebben minstens een zo'n grote boom, meestal een plataan die voor schaduw moet zorgen in de zomer. Ook liggen de pleinen vaak op de hogergelegen delen van het dorp of stad om zo te zorgen voor de meest koele plek in het dorp. Vaak staan er terrasjes op zo'n plein en op zondagmiddagen zit het er vol Griekse families die dan uitgebreid uit eten gaan en er de hele middag zitten.

We rijden een tijdlang rond door het bergachtige gebied en je moet hier niet heengaan om op te schieten, we rijden hooguit 30 kilometer per uur maar de omgeving is bijzonder mooi. In de loop van de middag zoeken we naar een strandje en vinden er eentje bij Agios Ioannis, een toeristisch dorpje langs de oostkust. Hoewel er dus genoeg Nederlanders in de Pilion wonen, is de streek bij vakantiegangers vanuit Nederland nog niet erg bekend en vooral Grieken gaan hier zelf op vakantie. Volgens de Griekse mythologie was de Pilion ook het zomerverblijf van de goden en zouden de Centauren er gewoond hebben, de wezens die half paard, half mens waren.

Via een andere route, namelijk aan de noorkant van de Pilion richting Volos, gaan we weer terug. Over de 75 kilometer doen we bijna 2,5 uur en onderweg komen we zelfs langs een skigebied! We hadden geen idee dat die hier ook waren maar de berg de Pilio is ruim 1.600 meter hoog en 's winters kan hier aardig wat sneeuw vallen. Vandaag niet, want het is bloedheet en we zijn blij met de airco in de auto, zelfs hoog in de bergen.

Vervolgens gaan we naar Miliës waar we gisteren al langs kwamen. Het is een typisch bergdorpje met veel hoogteverschillen en we zoeken een hogergelegen pleintje op voor onze ochtendkoffie. Daarna dwalen we wat tussen de steile straatjes met hobbelkeien (kalderimi's worden die genoemd) en huizen die voornamelijk van natuurstenen zijn gemaakt. Het gaat gelukkig al een stuk beter met de ribben van Lies maar om het hele stuk naar beneden te lopen waar een stationnetje is en dan weer omhoog is iets teveel gevraagd (300 hoogtemeters) en daarom klimmen we na een tijdje weer naar boven.

Er staan een paar mooie kerken in het dorp en zoals bijna altijd in Griekenland staat de klokkentoren los van de kerk. In deze Panmegiston Taxiarches kerk werd in 1821 de opstand van Thessalië tegen de Ottomanen uitgeroepen. Als tegenactie werd onder meer de biblioteek met meer dan 10.000 oude boeken door de Ottomanen in brand gestoken. In de kerk zijn een aantal bijzonder mooie fresco's te zien.
Daarna nemen we de auto om naar de voet van het dorp te rijden waar het station is.

Het stroomtreintje van Pilion is tegenwoordig echt een toeristische attractie hoewel het in de 20e eeuw lang een reguliere spoorverbinding was. Nu rijdt het treintje over een van de smalste sporen (60 centimeter) van Europa en gaat van Milës naar Lechonia. De trein doet ongeveer anderhalf uur over 15 kilometer en stopt onderweg een kwartier in Ano Gatzea. Het moet een fantastisch mooie route zijn langs groene hellingen, over diepe kloven, boogbruggen en door kleine tunneltjes, maar wij bewaren het ritje wel voor een andere keer als er wat minder toeristen zijn.

De stoomlocomotief wordt met de hand losgekoppeld en vervolgens gedraaid op een draaischijf waar deze net op past. De trein wordt Moutzouris genoemd, wat 'smeerpoets' betekent. Vlakbij het stationnetje zou de grot van Cheiron zijn, de beroemdste en meest wijze centaur die er leefde. Hij had wel het lijf van een paard maar zijn voorbenen, of hoe je dat ook noemt bij paarden, waren mensenbenen. Cheiron werd per ongeluk met een giftige pijl geraakt door zijn vriend Heracles maar aangezien hij onsterfelijk was, stierf hij niet maar leed ondraaglijke pijn. Door zijn onsterfelijkheid op te geven kon hij uiteindelijk doodgaan. Het verhaal is natuurlijk veel gecompliceerder en als je van mythologie houdt zeker de moeite waard om eens op te zoeken.

Naast het station staat een gedenkmonument voor 26 Grieken die hier in 1943 door de Duitsers werden geëxecuteerd. Er staan tenminste 26 namen op het monument hoewel andere bronnen spreken van 33 slachtoffers. Het dorp werd ook platgebrand, misschien dat daarbij meer slachtoffers gevallen zijn. We komen er zo langzamerhand achter dat de Duitsers in Griekenland flink hebben huisgehouden in de 2e wereldoorlog, er zijn nogal wat dorpen en kloosters platgebrand maar er was ook een actief verzet en de Duitsers wilden dat niet onbestraft laten. Tot overmaat van ramp werd het dorp ook nog eens grotendeels verwoest door een aardbeving in 1955.
Als we verder rijden, gaat ineens het olielampje van de auto branden, we verbruiken blijkbaar veel olie in de bergen. De navigatie brengt ons naar een slaperig dorpje waar een gesloten benzinestation is. Als ik wat rondloop komt er een vrouw naar buiten die me in het Grieks vraagt wat ik nodig heb en even later zoeken we samen in het rommelige magazijntje naar olie. Ik koop 2 liter want als het lampje gaat branden zit er meestal heel weinig olie meer in.

En nu hebben we geen zin meer om iets te doen en rijden naar het strand bij Potistika waar we al eerder waren. De zee is wel wat ruwer dan anders maar ook heerlijk verkoelend. Op de terugweg naar huis stoppen we in Xinovrysi in het binnenland waar we uitgebreid eten voor heel weinig geld.
Morgen vertrekken we uit de Pilion en vanavond heb ik mijn laatste les van Yannis. Hij is erg tevreden over mij maar zelf ben ik dat nog lang niet, het is een goed begin. Ik blijf gewoon oefenen.