Lies & Teije's reis website

Tornio - Ivalo, we passeren de poolcirkel


Home -> Europa -> Finland -> Reisverslag Finland -> 23 & 24 juni 2002
Zoeken

Zondag 23 juni, Tornio - Ivalo, we passeren de poolcirkel

Het lijkt alsof we wat in te halen hebben: Zo weinig foto's als we de afgelopen dagen hebben gemaakt, des te meer maken we vandaag en het is moeilijk een keus te maken voor de website. Het heeft vooral te maken met een verandering in het landschap: de saaie, aangelegde bossen verdwijnen en we zien meer toendra's met wat ruigere bossen hier en daar en (heel belangrijk) heuvels.
RovaniemiAllereerst voert de weg naar Rovaniemi, de capital van Lapland. Na de wat bewolkte dag van gisteren is de lucht nu opgeklaard en is er weer volop zon. We lopen wat door de stad en het is goed te zien dat de stad heel modern is. In 1944 werd de stad verwoest door de Duitsers en moest van de grond af aan herbouwd worden.
Finse poolcirkel Finse poolcirkelEven ten noorden van Rovaniemi passeren we de poolcirkel, verworden tot een toeristisch attractiepark. We blijven er maar kort, om de noodzakelijke toeristische foto's te maken.
Finse poolcirkel Postkantoor van de kerstmanVolgens het afstandenbordje is het hemelsbreed maar 1972 kilometer naar Amsterdam; wij hebben al bijna 4000 kilometer gereden. Wat hebben we fout gedaan? Vanuit het Santa Claus postkantoor kun je ansichtkaarten met speciale postzegels versturen, maar wij versturen eigenlijk nooit kaartjes, daarvoor hebben we deze website!
Bij Sodankylä Bij SodankyläHet is 23 juni en we zijn de poolcirkel gepasseerd: de zon kan niet meer ondergaan! Toch een aparte ervaring, hoewel we niet van plan zijn er een nacht voor wakker te blijven.
Vanaf de poolcirkel rijden we door naar Sodankylä en de natuur wordt steeds mooier, indrukwekkender, hoe je het ook wil noemen. Er is afwisseling in het landschap, veel meer dan we tot nu toe in Finland hebben gezien.
Oudste Samenkerk, Sodankylä Samen (Lap) met rendierIn Sodankylä bezoeken we de oudste Samenkerk van Lapland. Het houten gebouw dateert uit de 17e eeuw, maar vlak ernaast staat (uiteraard) een veel nieuwere stenen kerk.
Ook staat in dit plaatsje een beroemd beeld, dat van de Samen met z'n rendier. Na het ongeluk met de kerncentrale in Tsjernobyl moesten veel rendieren worden afgemaakt en werden de Samen sterk bedreigd in hun levensonderhoud, afhankelijk als velen nog steeds zijn van de rendierteelt. Dit was echter vooral het geval in Zweden en minder in Finland, zoals we later per mail van iemand vernemen.
De Samen (vroeger de Lappen genoemd) zijn nu ekonomisch verdeeld in diverse groepen en de toeristen-Samen is een groeiende groep, waarschijnlijk enigszins te vergelijken met de Amerikaanse indianen. Ze hebben weinig keus en moeten wel manieren zien te vinden om te overleven. Het is te hopen dat ze hun kultuur weten te behouden ondanks deze knieval voor de toeristen.
Rendieren RendierenToeristen zoals wij, die maar al te graag hun goedkope goederen opkopen en op de foto willen met wat loslopende rendieren. Wij kwamen deze kudde toevallig tegen, midden op de weg. Maar als wij Samen waren geweest, hadden we zo'n opstopping wel even 'per ongeluk' geregeld om maar toeristen te trekken naar de nabijgelegen souvenirwinkels.
Rendieren RendierenZelfs de rendieren maken hier gebruik van het zebrapad!In totaal komen we 10x keer rendieren vandaag, variërend van een enkele tot deze groep van bijna 30 stuks!
Detail blokhutLangs de goed begaanbare weg naar Ivalo wil Teije toch nog een keer een zijweggetje nemen en dat doen we bij Kakslauttanen. Langs de onverharde weg staan overal caravans in het landschap en zelfs een houten toilet-gebouw, maar die moet nodig worden leeggehaald! Op de foto hiernaast is te zien hoe de stammen zijn uitgehold om ze in elkaar te laten passen.
Houtskulpturen HoutskulpturenOok zijn overal houtskulpturen te zien, soms met brievenbussen erbij, om aan te geven wie waar woont. De Finse Samen staan bekend om hun prachtig houtsnijwerk.
Meer in Ivalo Blokhut IvaloOok een andere binnenweg spreekt Teije wel aan, op de kaart tenminste. Maar na een aantal kilometers blijkt al dat we deze omweg naar Ivalo beter niet kunnen vervolgen; de kuilen zijn iets te diep. Maar het levert wel een mooie foto op. En nog veel meer rendieren, maar nu stoppen we al niet meer om van elk exemplaar een foto te maken.
Dus rijden we weer terug naar de E75 en gaan naar de camping in Ivalo waar we in een leuke blokhut naast een prachtig meer zitten. Het is nog steeds lekker warm zodat we lang buiten kunnen zitten.
Houten wigwam Half 12 in de avond Na een wandeling over het camping-terrein met onder andere deze originele houten wigwam gaan we tegen 12 uur toch echt naar bed, terwijl buiten het zonnetje straalt alsof het 4 uur in de middag is. De foto rechts is rond middernacht genomen!

Woensdag 24 april 2002, door Noord-Finland naar Noorwegen

KarhunpesäkiviDeze ochtend is het frisjes wanneer we op weg gaan. Halverwege de weg naar Inari komen we langs Karhunpesäkivi (vraag ons niet hoe je dat uitspreekt, we weten het echt niet. Volgens een kenner is het: 'kar-hoen-pè-sè-kie-wie'), Berensteen in het Nederlands. Na een klim van een paar honderd meter komen we bij een groot rotsblok. De buslading toeristen laten we maar even voorgaan.
Karhunpesäkivi KarhunpesäkiviIn het rotsblok is een grote holte waar vroeger offerceremoniën werden gehouden. Binnenin het hol is ruimte voor meerdere mensen. Uiteraard moeten we er even naar binnen, maar wel wanneer de grote groep weer weg is.
Samen-nederzetting Toeristen-SamenOmdat we nog redelijk vroeg zijn, gaan we niet rechtstreeks naar Karasjok in Noorwegen, maar vervolgen eerst de E75 tot aan Utsjoki in Noord-Finland. Hier en daar komen we nog wat Samen-nederzettingen tegen.
Ook staan er af en toe nog wat toeristen-Samen langs de weg, maar veel bezoekers trekken ze niet. De meeste toeristen zijn allang richting Noorwegen afgeslagen en er rijdt vrijwel niemand over deze weg die door een steeds onherbergzamer gebied loopt. Langzamerhand verschijnen er ook steeds meer heuvels en zelfs echte bergen in ons blikveld.
Rivier in het noorden van FinlandHoezeer we ook van bossen houden, bossen in kombinatie met heuvels, bergen en stroompjes zoals hiernaast, spreken ons nog meer aan. Finland heeft zeker z'n bekoring hoewel de mentaliteit van de bevolking (tenminste, degenen die wij getroffen hebben) wat tegenviel. Toch hebben we ons hier zeker vermaakt.
Maar een paar weken na onze thuiskomst krijgen we het volgende mailtje van Bart Braafhart die al enkele jaren in Finland woont: Korte verwoording van mijn indruk na het lezen van jullie reisverslag: jullie zijn in het verkeerde deel van Finland geweest............... De oostkant is volgens hem veel mooier! We zullen dat zeker in onze gedachten houden wanneer we weer deze kant opgaan. Bart woont in Salla, in Oost-Finland, de plaats waar de bar met de langste naam ter wereld staat: ÄTERITSIPUTERITSIPUOLILAUTATSI BAARI, uitgesproken als è-te-rit-sie-poe-te-rit-sie-poe-o-lie-lau-tat-sie- baarie.
Het weer is nogal veranderlijk vandaag. Soms plenst het, dan weer schijnt de zon; het wisselt elkaar snel af, maar in de verte boven Noorwegen zien we weer mooie blauwe luchten verschijnen.Bij Utsjoki steken we een brug over de Tana over en daarmee ook de grens naar Noorwegen, het laatste land van onze Scandinavië-reis waar we ook het langst zullen blijven. Op naar de Noordkaap.

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2025 Naar boven