Lies & Teije's reis website

Prehistorisch Weris, Radhadesh kasteel


Home -> Europa -> België -> Reisverslag België -> 19 & 20 december 2005
Zoeken

Maandag 19 december, prehistorisch Weris, Radhadesh kasteel

Nieuwe sneeuw heeft de oude, die gisteren verdween, weer vervangen en een verse witte laag bedekt het bos. Het is koud en nat buiten en er hangt een lage, dichte mist over het landschap. We blijven 's ochtends lekker binnen, maar in het begin van de middag trekken we er toch weer op uit, want er zijn nog genoeg dingen die we in de omgeving willen zien.
Dolmen bij Weris Dolmen bij WerisVandaag zijn de wegen wel glad, dus we moeten uitkijken, vooral op de kleine weggetjes die we zo graag nemen. En kleine wegen leiden ons naar Weris, waar een heleboel prehistorische overblijfselen zijn te vinden, zoals hunebedden. Dolmen worden ze hier genoemd en de rechtopstaande stenen Menhirs (maar dat weet natuurlijk iedereen die Asterix en Obelix kent). Dit is de zuidelijke dolmen die uit 20 zware stenen bestaat met een aantal menhirs eromheen.
Dolmen bij Weris Dolmen bij WerisHet noordelijke hunebed ligt in een kuil (misschien later uitgegraven?) en op de foto rechts kun je zien dat de sluitsteen een ovalen opening heeft. Een steen met zo'n natuurlijke kromming or speciaal uitgehakt door de mensen destijds? Wij hebben zo'n opening in een steen in ieder geval nog nooit bij een hunebed, cairn of dolmen gezien, heel uniek.
Er zijn ook veel menhirs, staande stenen, verspreid in de omgeving en langs de wegen komen we er enkele tegen. Ook de 'Lit du Diable', het bed van de duivel, waarvan gezegd wordt dat het een soort van offersteen was. We wilden in eerste instantie de lange wandeling maken die ons langs de meeste van deze bezienswaardigheden voert, maar het is zo nattig koud en winderig dat we toch maar zoveel mogelijk met de auto over de smalle paadjes glibberen om niet teveel buiten te hoeven zijn. Heel wat comfortabeler dan de mensen die deze monumenten hebben opgericht, we kunnen ons nauwelijks voorstellen hoe die zulke winters overleefden. De ijstijd was dan weliswaar al wel voorbij, maar ze zullen toch ook wel koude en natte winters hebben gehad.
Huis in Durbuy Kasteel van DurbuyWij zijn in ieder geval koud en nat als we terugrijden naar Durbuy waar we onszelf trakteren op een warme koffie in een droog restaurant. Deze keer naderen we Durbuy van boven en hebben we een mooi uitzicht op het kasteel, zo ziet het er heel wat indrukwekkender uit dan vanuit het dorp beneden.
Radhadesh kasteelEn we zijn nog steeds niet op bezoek geweest in Radhadesh, of Chateau de Petite Somme dat nog geen kilometer bij ons vakantiepark vandaan staat. Oorspronkelijk een 13e eeuws kasteel, maar nu helemaal gerenoveerd en het hoofdkwartier van de Krishna beweging in de Benelux.
Elisabeth met bloemenkransRadhadesh is een levendige, spirituele gemeenschap met zo'n 80 inwoners die in en om het kasteel wonen, werken en spelen. Iedere dag zijn er een aantal rondleidingen in het Frans en het Nederlands, maar wij zijn de enigen vandaag. We worden hartelijk welkom geheten door David, onze gids. Het eerste wat hij doet is ons een bloemenkrans om de hals geven.De rondleiding duurt ongeveer een uur en begint met een film over de geschiedenis van het kasteel en de huidige bewoners. Ook wordt er in het kort uitleg gegeven over de Krishna beweging; al met al heel wat helderder dan wat we gisteren over de ESA zagen in het Europese Ruimtevaart Centrum!
Hierna bezoeken we de prachtige tempel, het spirituele hart van het kasteel en de gemeenschap. David beantwoordt graag al onze vragen en ook al zijn we het misschien niet altijd met hem eens, we stellen zijn oprechtheid en eerlijkheid erg op prijs. Dit kasteel voelt heerlijk levendig aan, zoals je dat soms hebt met kastelen en kerken, maar ook lang niet altijd. We willen hier geen foto's maken, dus we vragen ook niet of het mag. Later vertelt David dat we overal foto's mogen maken, maar deze tempel is duidelijk een heilige plek voor deze mensen en we hebben er geen spijt van dat we geen foto hebben.
Krishna 3D schilderij in Radhadesh kasteelKrishna (links) kwam in de 15e eeuw naar de aarde als Shri Chaitanya Mahaprabhu. Shrila Prabhupada (zijn echte naam is veel langer) bracht zijn filosofie naar het westen en reisde de hele wereld rond om mensen te inspireren en Krishna centra te stichten. Het meest heilige boek van de Krishna beweging is de Bhagavad-gita, één van de oudste boeken ter wereld.Een religie of filosofie die geweldloosheid predikt kan in onze ogen niet slecht zijn en verdient respect, wat natuurlijk niet betekent dat we ons dan maar direct daartoe moeten bekeren. Dan zouden we heel wat religies tegelijk moeten aanhangen!
Uitzicht vanaf Radhadesh David, onze gids in RadhadeshDan neemt David ons mee naar het dak van het kasteel waar hij zich even lekker uitleeft met het gooien van sneeuwballen naar beneden. Wij genieten van het mooie uitzicht, de heuvels die half bedekt worden door de mist en de sneeuw. Dit kasteel is duidelijk in zeer goede handen terecht gekomen, anders zou er waarschijnlijk niet veel meer dan een ruïne zijn overgebleven.
Na dit prettige bezoek rijden we nog een beetje roind door de dorpjes in de omgeving maar het zicht wordt steeds minder en uiteindelijk gaan we maar terug naar ons huisje. We hebben hier een paar heerlijke dagen doorgebracht en hebben veel uitgerust. En we hebben wat dingen gezien, lang niet alles, natuurlijk, maar toch een leuk begin. Het is eigenlijk maar een paar uurtjes rijden, dus we kunnen altijd nog een keer terugkomen.

Dinsdag 20 december 2005, via de Coo waterval en de Hoge Venen naar huis

De laatste dag alweer; we moeten wel naar huis want vanavond mogen we weer op onze kleindochter passen, en dat is ook erg leuk. Het is ook de eerste dag dat we weer een beetje op een normale tijd opstaan want we willen nog wat door België rijden voordat we naar huis gaan. Om half tien verlaten we het park en nemen binnendoorweggetjes richting Coo waar we de watervallen willen zien.
Landelijk dorpjeLangs één van deze weggetjes komen we ook langs dit idyllisch plekje, een paar huizen met een riviertje in de achtertuin vlak langs de bosrand. Jammer dat ook de weg zo dicht langs de huizen loopt. Maar voor een kind moet dit toch een heerlijke plek zijn om op te groeien.
Chateau de Froide Coeur Coo watervallenIets buiten Stoumont zien we dit kasteel, het Chateau de Froidcour oftewel het 'kasteel van het koude hart'. We hebben wat op internet gezocht maar we konden geen verklaring vinden voor de naam van het kasteel. Misschien dat één van onze lezers meer weet?Bij Coo bezoeken we de kunstmatige watervallen die een hoogte van 15 meter overbruggen. De rivier meandert hier over een lengte van een kilometer en komt dan 15 meter lager op bijna dezelfde plaats uit. In de 18e eeuw bedachten monniken dat ze die kilometer ook wel konden overslaan door deze wateroverlopen te maken.
Signal de Botrange, hoogste punt van BelgiëDaarna gaan we via Malmedy richting Eupen, over de Hoge Venen. Het is een groot nationaal park in het noordoosten van België en het hoogste gebied van de Ardennen. Signal de Botrange ligt 694 (696 zegt een ander kaartje) boven de zeespiegel en is daarmee het hoogste punt van België. Een trappetje overbrugt de laatste meters tot 700 meter hoogte. De sneeuw die de afgelopen dagen gevallen is, ligt hier nog allemaal, een heerlijk gezicht.Daarna gaan we rechtstreeks naar huis, en dankzij de Duitse Autobahn schieten we lekker op tot Venlo waar we Nederland weer binnenkomen.
Het is redelijk rustig op de weg en we zijn binnen een paar uur alweer thuis. Het is een heerlijk weekje geweest waarin we goed hebben uitgerust en toch ook weer wat leuke dingen hebben gezien. Alleen jammer dat de lucht vaak zo grijs en grauw was waardoor het moeilijk was om echt mooie foto's te maken. Maar eigenlijk liggen de Ardennen zo dicht bij huis, en het is niet al te duur, dat we dit maar eens vaker moesten doen. We houden jullie op de hoogte.

 


© Teije & Elisabeth 2000 - 2024 Naar boven